محمد علی فیاض بخش - روزنامه اطلاعات: موقعیت‌های ویژه، مردان و زنان ویژه را می‌طلبد و غفلت از لحظه‌های ویژه، آدمی را با پسامدهای ناویژه و نامطلوب مواجه می‌کند.
در تئوری‌های «روان‌شناسی مذاکره»، بر سه اصل بنیادین تأکید شده است:
۱-مذاکره‌کننده، از حیث توانایی در چهار حوزه:
الف: تسلط بر دانش موضوع
ب: توانایی تفهیم و تفهّم (فهمیدن و فهماندن)
ج: مهارت کنترل موقعیت‌های تکانشی و هیجانی
د: مهارت کلامی و توانایی کشف هرمنوتیک(یافتن مقصود از متن، بدون دوپهلوگرایی و ابهام)
۲-مذاکره‌شونده، از حیث شناختن او در دو حوزه:
الف: خواسته‌های روشن و صریح وی،
ب: خواسته‌های مکنون و پنهان در لابه‌لای سطور و گفتار او.
۳-موضوع مذاکره، که نیازمند برآورده‌شدن این یقین است، که هردو طرف از واژگان مشابه، مفاهیم مشابه را درمی‌یابند(تحلیل رفتار متقابل)؛ و واژه‌ی «شیر» را یکی در بادیه و دیگری در بطری تصور نکند!
این مهمّاتِ ذکرشده کجا و هیاهوهای غبارآلود در اردوکشی‌های خیابانی کجا؟…به ویژه هنگامی که مصالح و منافع آنی و آتی ملک و ملّتی در میان است.
بر اهل خرد و سنجیده‌بینانِ آینده‌نگر پوشیده نیست، که غبارزایی در هنگامه‌های نبرد، آن هنگام که باید در شعاعی بلند و دوربرد، سنگر دشمن را رصد کرد، سخت شبهه‌ناک است و هوشیاری‌طلب.
به زعم این نوشتار، اصولاً درگیرشدن افراد با حاشیه‌سازان در مواقع ظهور مصالح و منافع ملی، به حاشیه‌بردن اصل موضوع است و خواسته‌ی غبارپراکنان؛ لذا بهترین پاسخ به حاشیه‌ها سکوت است و عبور از غبار.
