اعتماد نوشت: هر اندازه قلمروی طیفهای رادیکال و تندرو برای تاثیرگذاری در روند کلی سیاست‌های کشور کوچک‌تر شده و دایره نفوذ آنها در تصمیم‌سازی ها کاهش می یابد فریادهای آنان بلندتر، تخریب‌های شان بیشتر و هتاکی های شان نسبت به مسوولان اجرایی و مدیریتی کشور افزون‌تر می شود. یک روز خطاب هتک حرمت‌ها و توهین‌ها و پرده‌دری های رادیکال‌ها، مقاله ظریف در رسانه‌های امریکایی و تلاش برای انتقال گفتمان تنش‌زدای دولت برای کاستن از آلام اقتصادی مردم و رفع تحریم‌ها است و روز دیگر بهانه در دست آنها، اظهار همدردی عارف و کولیوند خطاب به مردم امریکا که در چنبره آتش‌سوزی های اخیر تنها مانده‌اند. نهایتا هم اظهارات علی عبدالعلی زاده، رییس ستاد انتخابات مسعود پزشکی ان درباره ضرورت مذاکره با طرف اصلی تحریم‌هاست که خون تندروها را به جوش می آورد و قفل زبان‌شان را می شکند.
بی اعتنایی قالیباف به تحرکات تندروها
قالیباف اما که صابون این جماعت، بارها به تنش خورده به خوبی آگاه است که برای این طیف، هدف همواره وسیله را توجیه می کند! او می داند که دوستی رادیکال‌ها در خوش‌بینانه‌ترین برای او و آرمان‌های اصولگرایی ، چیزی بیشتر از دوستی خاله خرسه نخواهد بود. رییس مجلس از یاد نبرده که این طیف تا چه اندازه او را زخم زده و مانع برنامه‌هایش شده‌اند. او به خوبی مطلع است که تلاش جریان پایداری برای نزدیکی به او به این دلیل است که این جریان یکی یکی سنگرهایش را از دست داده و اگر در ادامه دولت چهاردهم با استفاده از ایده وفاق، موفق به احیای مذاکرات با اروپا و امریکا و رفع تحریم شود، تتمه پایگاه‌های سیاسی رادیکال‌ها از دست رفته و این جریان چاره‌ای نخواهد داشت جز اینکه کنج عزلت گزیده و خاطرات گذشته‌اش را مرور کند. تندروها که امروز تنهاتر از هر زمان دیگری شده‌اند، تلاش می کنند از فرصت‌های باقی مانده یارگیری های تازه کنند تا بتوانند قدرت خود را بازسازی کرده و وارد عرصه‌های مدیریتی شوند.
پاسخ قالیباف به کوچک‌زاده اما رویکرد بی تفاوتی و بی اعتنایی را در خود دارد؛ زمانی که در پاسخ به تذکر کوچک‌زاده می گوید: «ما بر مواضع اصولی مان میایستیم و ایستاده‌ایم که این وظیفه عقلانی و انقلابی ماست و در آن هیچ شکی نیست» مبتنی بر این حقایق است که جریان پایداری به‌زعم خود رسما، کت از تن خارج کرده و با هر ترفندی تلاش می کند، حواس دولت را از برنامه‌های اصلی اش که رفع تحریم‌ها و بهبود شاخص‌های اقتصادی و البته افزایش مشارکت اجتماعی است، پرت کرده و سرگرم دعواهای بی مقدار جناحی و سیاسی کند.
این روزنامه نوشت: جرقه حاشیه‌سازی های اخیر را مهدی کوچک‌زاده در صحن علنی شعله‌ور ساخت؛ زمانی که طی چند دقیقه سخنرانی هم به ظریف معاون راهبردی رییس‌جمهور، هم به عارف معاون اول رییس‌جمهور و هم خطاب به علی عبدالعلی زاده نماینده ویژه رییس‌جمهور در اجرای سیاست‌های توسعه دریامحور دامنه وسیعی از توهین‌ها، تخریب‌ها و ادعاهای کذب را مطرح کرد. بهانه کوچک‌زاده برای این فغان و فریادها، همدردی دولتی ها با حادثه‌دیدگان آتش‌سوزی امریکا بود. همدردی معقولی که با بازخوردهای مناسبی در افکار عمومی ایرانیان مواجه شد و بسیاری از آن ها این را تایید کردند. به‌رغم تایید مردم و نخبگان اما کوچک‌زاده به خود حق می دهد که فریاد زده و بگوید: «من به عنوان یک مالیات‌دهنده حاضر نیستم مالی ت من قبل از اینکه خرج غزه بشود بره برای «لس‌آنجلسی های پفیوز» خرج بشود.» کوچک‌زاده در صحن علنی مجلس در واکنش به اظهارات ظریف و مسوولان دولت درباره مذاکره با امریکا گفت: صراحتا می گوید می خواهیم برویم با امری کا بشینیم، چه کسی باید بزند در دهان این؟!»
واکنش نخبگان و فعالان سیاسی به تخریب و توهین به دولت
واکنش محمد فاضلی ، جامعه‌شناس و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی ، در واکنش به صحبت‌های جنجالی کوچک‌زاده در مجلس نوشت: «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد.» او ادامه داد: «بدون اینکه بداند و بفهمد و بخواهد کمپین #من_راضی _نیستم را درباره هزینه کردن مالیات و منابع عمومی راه انداخت. حالا همه می توانند بگویند راضی نیستند منابع مالیات و هر منبع عمومی دیگری کجا هزینه شود. اصلا فکر نمی کرد این جوری بشود. عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد. داستانیه!»
جدای از فاضلی ؛ عبدالرضا داوری ، فعال اصولگرا نیز نوشت: «فریادهای آقای مهدی کوچک‌زاده، در جلسه امروز مجلس را باید به عنوان درد و رنج ایشان از پایان عصر بنیادگرایی و ختم حاکمیت سوپرانقلابی ها فهمید. وفاق ملی ، زاینده عصر نوینی در حکمرانی جمهوری اسلامی است و شنیدن چنین فریادهایی در لحظه زایمان و پوست اندازی طبیعی است.»
محسن کوهکن، فعال سیاسی اصولگرا و نماینده ادوار مجلس در واکنش به این نوع حاشیه‌سازی ها در مجلس اعلام کرد: «ادبیات موهون درست نیست؛ نمایندگان باید انتقاد کرده و ایراد بگیرند، اما استفاده از الفاظی که جامعه را حساس کند، حکم توهین و تحقیر دارد و اشتباه است. بنده زمانی که عضو هی رییسه مجلس بودم، نمایندگان دو دو می کردند، خدمت مقام معظم رهبری رفتیم و ایشان فرمودند که نباید کسی از تریبون مجلس سر و صدا کند، باید نمایندگان وقت بگیرند و صحبت منطقی کنند.»
در کشاکش این اظهارات به نظر می رسد بیشترین تلاش تندروها جلب توجه افکار عمومی و کانون‌هایی است که از این جریان حمایت می کنند؛ در غیر این صورت اعضای جبهه پایداری به خوبی می دانند که نظر نهایی درخصوص FATF در مجمع تشخبص مصلحت و ذیل دستورات راس هرم تصمیم‌ساز کشورمان مشخص می شود. باید دید تحرکات رادیکال‌ها در ادامه چه سمت و سوی ی پیدا کرده و چقدر از کشور انرژی می گیرد.
