تیم ملی فوتبال ایران در چارچوب رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ دوباره در حالی موفق به کسب سه امتیاز شد که بازهم به‌طور آشکار و غیرقابل انکاری در نیمه دوم نسبت به ۴۵ دقیقه اول به لحاظ مالکیت و همچنین خلق فرصت‌های گل از زمین تا آسمان فرق داشت و دوباره نشان از تیمی که امید اول صعود به جام‌جهانی است، نداشت.
این‌که ملی‌پوشان در طی ۵ روز، برابر تیم‌های درجه‌چندمی کره شمالی و قرقیزستان به قول فوتبالی‌ها «کم می‌آورند» هم نگران‌کننده است، هم این‌که نسبت به توانایی جمعی تیم‌ملی هم شک و تردیدهای زیادی را به وجود آورده است.
امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در این چند روزی که از بازی پراشکال تیم با کره شمالی می‌گذرد، با ادبیات تند و توأم با اتهام به نادیده گرفتن کشور و... به نقدهای وارده واکنش نشان داد، به طوری که حتی ابایی نداشت از چارچوب ادب و انصاف خارج شود! سوال این است آیا ۴ گل خورده برابر تیم‌های ضعیف آسیایی جایی برای دفاع از عملکرد می‌گذارد؟
آقای قلعه‌نویی! این‌که هافبک‌های تیم ملی در غیاب احمد نوراللهی که به دلیل غیرفنی در تیم غیبت دارد، در موقعیت‌سازی ناکام هستند، ربطی به مغرضان و مخالفان دارد؟ آقای قلعه‌نویی! این‌که تیم ملی در جناح راست خط دفاعی با وجود انجام ۷ بازی همچنان بلاتکلیف است، به شما و همکاران ربط دارد یا فلان کارشناس و گزارشگر ورزشی؟ آقای قلعه‌نویی! این‌که خط دفاعی تیم ملی به مهاجمان هیچ تیمی «نه» نمی‌گوید، هم حتما مقصرش دیگران هستند و کادر فنی بی‌تقصیر است!
این مطالب را هم بخوانید:
