رضا جاودانی: اینجا مجری شبیه به دکور است که برنامه‌سازان تصور می‌کنند باید عوض شود
مجری سابق تلوزیون معتقد است که حذف چهره‌های تاثیرگزار انگیزه را در بین همکاران می‌گیرد.
خبرآنلاین نوشت: رضا جاودانی، مجری و کارشناس باسابقه برنامه‌های ورزشی تلویزیونی و عضو فعلی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، که اخیرا با حضور در استدیوی آپارات اسپرت، خبرساز شده بود، درباره فعالیت‌های خود در تلویزیون و غیبت بلندمدتش گفت: من 35 سال سابقه کار در سازمان صداوسیما دارم؛ از سال 1367 تا همین سال گذشته. نکته اینجاست آدم هر چه سنش بالاتر می‌رود، به‌خصوص در فضای رسانه، پخته‌تر می‌شود. گزارشگران و مجریان برنامه‌های معتبر و شناخته‌شده در جهان، معمولا کارشان از 50 سالگی اوج گرفته اما اینجا مجری چیزی شبیه به دکور است و برنامه‌سازان تصور می کنند باید عوض شود تا متناسب با ذائقه مخاطب باشد!
وی افزود: معتقدم مجری یک برنامه، شناسنامه آن برنامه است و اینجا نسبت به این شناسنامه خیلی بی‌توجهی می‌شود. ما اساسا در نگهداری از سرمایه‌های‌مان خیلی ضعیف کار می‌کنیم.
جاودانی با اشاره به یکی از همین سرمایه‌های تلویزیونی گفت: من و عادل فردوسی‌پور تقریبا به‌صورت همزمان کارمان را در شبکه سه آغاز کردیم. من پیش‌تر در شبکه استانی خراسان تجربه‌هایی داشتم اما تقریبا با عادل فردوسی‌پور در شبکه سه کارمان آغاز شد. چقدر زحمت کشیده شد تا یک نفر تبدیل به عادل فردوسی‌پور شود؟ و ما به راحتی او را از دست می‌دهیم. همین شرایط باعث می‌شود که کار کردن در این فضا، برای همه دلسردکننده شود.
این مجری باسابقه درباره تمایلش برای بازگشت به اجرای تلویزیونی توضیح داد: آنچه همیشه در ذهن من بوده و هست این است که تا زمانی که در یک فضایی می‌توانی مثمر ثمر باشی، باید ادامه دهی و وقتی احساس می‌کنی تبدیل به یک مجری صرف برای پر کردن کنداکتور برنامه‌ها شده‌ای، دیگر انگیزه‌هایت از بین می‌رود.
وی تأکید کرد: برنامه‌های ورزشی امروز تلویزیون تقریبا هیچ‌چیز ندارد. کدام برنامه ورزشی امروز پخش می‌شود که مخاطب با آن همراه شود؟ اصلا درباره آدم‌ها و افراد صحبت نمی‌کنم اما کدامیک از این برنامه‌ها امروز در فضای مخاطبان وایرال می‌شوند؟ دلیلش هم این است که هیچ انتقادی در این برنامه‌ها مطرح نمی‌شود. یک برنامه زمانی برنامه خوبی است که انتقادی باشد. انتقاد هم به معنای تخریب نیست. انتقاد صرفا دیدن نیمه خالی لیوان نیست، بلکه به‌معنای دیدن تمام لیوان است. این رویکردی است که اساسا در برنامه‌های ورزشی امروز گم شده است. برنامه‌های امروز تبدیل به فرصت تعریف و تمجید از فدراسیون فوتبال و رئیسش شده‌اند.
جاودانی ادامه داد: رویکردی که ما در برنامه‌سازی داشتیم، همواره همراه با انتقاد بود. سوای از برنامه‌های مرتبط با فوتبال جهان که طبیعتا فرصت و حوصله دیگری می‌طلبید در سایر برنامه‌ها، همواره تلاش داشتم نگاهی انتقادی در اولویت باشد. عادل فردوسی‌پور هم در زمان خودش، برنامه‌ای کاملا انتقادی داشت که تلاش می‌کرد زوایای تاریک هر مسئله‌ای را برای مخاطب خود روشن کند. کار رسانه همین است. نه اینکه برنامه برای تعریف و تمجید صرف باشد. به دلیل فقدان همین نگاه هم ما امروز برنامه درخور توجهی نداریم.
این چهره باسابقه تلویزیونی در پاسخ به اینکه آیا با تغییر مدیران، این نگاه اصلاح می‌شود، گفت: بخشی از این ماجرا به فرهنگ ما بازمی‌گردد و به همین دلیل با تغییر مدیران، شاید این اتفاق بیفتد و شاید هم نه! شاید مدیری بیاید و جسارت برای چنین تغییری داشته باشد و در آن صورت است که می‌توانیم به تولید برنامه‌های مناسب‌تر برای مخاطبان امید داشته باشیم. با نگاه فعلی اما بعید است اتفاق خاصی را شاهد باشیم.
این عضو کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، درباره گران بودن جریمه‌هایی که برای فوتبالیست‌ها در نظر گرفته می‌شود هم توضیح داد: اول باید توضیح بدهم که شاید خیلی از مردم امروز من را به‌عنوان عضو این کمیته می‌شناسند اما این کمیته متشکل از 5 عضو است که من یکی از آن‌ها محسوب می‌شود. تصمیم‌گیری‌ها هم توسط هر 5 نفر انجام می‌شود. برای اعمال جریمه‌ها هم ما مقررات انضباطی مشخصی داریم که درباره جریمه‌ها تغییراتی داشته اما کماکان همین قوانین ملاک صدور رأی است.
وی تأکید کرد: وقتی بازیکنی تخلفی می‌کند، اگر کمیته انضباطی او را محروم کند، در واقع باشگاه متضرر می‌شود. به همین دلیل معتقدم در ایران جریمه شخصی بیشتر جواب می‌دهد. از آنجایی که پول درآوردن بسیار سخت است، پول دادن هم برای‌مان سخت می‌شود. اتفاق بد نیست بدانید اگر رویکرد کمیته انضباطی صدور رأی محرومیت باشد، کار برای ما ساده‌تر می‌شود. در کشورهای دیگر شاید محرومیت هزینه‌های سنگین داشته باشد اما از آنجایی که فوتبال ما حرفه‌ای نیست، طبیعتا رأی محرومیت تبعات آنچنانی هم ندارد. برای همین با جریمه، بهتر می‌تواند کنترل کرد.
جاودانی ادامه داد: اینکه صدور این آرا چقدر منجر به محبوبیت یا نفرت از اعضای کمیته انضباطی می‌شود هم مربوط به این است که برای چه کسی و چه تیمی، چه رأیی صادر می‌کنید. گاهی با یک رأی از سوی هواداری یک تیم محبوب می‌شوید اما هفته بعد با رأی دیگری از طرف همان‌ها منفور می‌شوید! در نگاه طرفداری و هواداری، اساسا منطق جایگاهی ندارد. در چنین فضایی حتی اگر از جریمه و محرومیت هم بگذرید و تنها به توبیخ بسنده کنید، بازهم منفور می‌شوید!
وی با تأکید بر رعایت انصاف در موضع‌گیری‌ها توضیح داد: وقتی بازیکنی در معرض فحاشی تماشاگران یک تیم قرار می‌گیرد، باشگاه میزبان باید به دلیل عدم رعایت استانداردها پاسخگو باشد. به‌عنوان نمونه در همین ماجرای اخیر جیمی‌جامپ هم ما معتقدیم مقصر آن باشگاهی است که باید از فضای بازی محافظت می‌کرد. طبق مقررات، یک باشگاه مسئولیت کاملا مطلق در برگزاری یک بازی دارد. به همین دلیل هم نمی‌توان پذیرفت که در یک بازی جیمی‌جامپ به میدان آمده و باشگاه مقصر نبوده است.
این عضو کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، در عین حال به این نکته هم اشاره کرد: قوانین ما از فوتبال سوئیس گرفته شده است و متأسفانه با ساختار فوتبال ما هم‌خوانی ندارد. در تمام این سال‌ها هم هیچ‌کس نیامده که این قوانین را ایرانیزه کند. وقتی ورزشگاهی در اختیار یک باشگاه نیست، طبیعتا مجبور کردن باشگاه به پذیرش جریمه خیلی سخت می‌شود.
