ابوالقاسم قاسم زاده: دولت‌های انگلیس، فرانسه و آلمان متن قطعنامه‌ای علیه ایران را در شورای حکام انرژی هسته‌ای با35 عضو رسمی آن ارائه کردند که با 20 رأی موافق، 2 رأی مخالف و 12 رأی ممتنع به تصویب رسید. نماینده جمهوری اسلامی ایران در آژانس در پاسخ اولیه به این اقدام آن را تهدید و فشار سیاسی از سوی سه دولت اروپایی خواند که از طریق شورای حکام آژانس اعمال شد.

دولت «بایدن» نیز به صورت علنی وارد این ماجرا نشد اما در نهایت به صدور قطعنامه ضدجمهوری اسلامی رأی مثبت داد. اغلب تحلیلگران سیاسی در اروپا و آمریکا درباره این رویداد، به دو نکته تأکید کردند.

اول، فضای عمومی افکار مردم آمریکا که به صورت یکپارچه و متحد علیه «نتانیاهو» و ادامه جنایات او در فلسطین اشغالی (غزه و رفح) است و اکنون در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا محور اصلی برای «بایدن» و آینده او شده است.

دوم، آمریکا به صورت رسمی با سه کشور اروپایی ارائه دهنده پیشنهاد و صدور قطعنامه موافقت کرده است. در این میان واقعیت این است که «نتانیاهو» پایان دولت اسرائیل و منفور ملت‌ها در جهان، حتی درون اسرائیل شده است. قتل عام فلسطینیان از سوی ارتش صهیونیستی اسرائیل به هر صورت که پایان یابد، باز هم نتانیاهو از سوی مردم در سراسر جهان، نماد جنایتکاری است که اهرم قدرت او مرگ و کشتار شهروندان عادی فلسطینی بوده است.

سه دولت انگلیس، فرانسه و آلمان با ارائه قطعنامه علیه جمهوری اسلامی ایران نیز چندان کمکی به قطع جنایات جنگی علیه مردم فلسطین نمی‌کنند. در چنین شرایطی «بایدن» نیز در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا، دچار بحران شده و آینده خود را در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا گروگان استمرار جنایات جنگی نتانیاهو، کرده است؛ به ویژه که دولت‌های روسیه و چین نیز با پیشنهاد سه دولت اصلی اروپایی همسو نشدند.

در چنین شرایط نامعلومی که شهروندان اسرائیلی هم دچار بحرانند و هم از آینده نامعلوم دچار انفعال تاریخی شده‌اند؛ اغلب دولت‌ها در جهان در تثبیت مجدد «نتانیاهو» و حمایت از او، پیشنهاد قطعنامه علیه ایران را در بررسی پرونده مذاکره آژانس انرژی اتمی با جمهوری اسلامی ایران رقم زدند. 

یکی از تحلیلگران سیاسی آمریکا در مقاله‌ای درباره این قطعنامه چنین نوشته است:« تروئیکای اروپا در ماه مارس اعلام کرد که اگر ایران نتواند با آژانس همکاری کند،‌ قطعنامه‌ای را در ژوئن پیگیری خواهد کرد. سوال این است که آیا قطعنامه بخشی از یک استراتژی گسترده‌تر برای کاهش خطرات هسته‌ای است یا خیر؟ تروئیکای اروپا باید اقدامات پیشگیرانه‌ای برای جلوگیری از تشدید بیشتر تنش و تشویق ایران برای گسترش دسترسی و نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی انجام دهند.»

در این شرایط همه طرف‌های درگیر در ‌آژانس اتمی نگاه به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آینده ایران دارند!»