علی البرزی: مردم ایران در دهه‌های ۴۰ تا ۷۰ با صندوق‌های زرد رنگ پست خاطرات فراوانی دارند، زمانی که خبری از پیام رسان‌های متعدد در فضای مجازی نبود، این صندوق‌ها و نامه‌هایی که داخل آن قرار می‌گرفت در جایگاه همان پیام رسان‌ها قرار داشت و به نوعی کار همان‌ها را انجام می‌داد.
پیام رسان‌هایی که هر چند انتقال پیام از آن‌ها با تاخیر و در یک بازه زمانی مشخص انجام می‌گرفت، اما آن زمان نه خبری از فیلتر و فیلتر شکن برای برخی پیام رسان‌ها بود و نه آنقدر پیام رسان‌های داخلی و خارجی رنگارنگ و گوناگون وجود داشت که برای انتخاب بهترین آن‌ها از نظر کیفیت، سرعت، دقت و اطمینان به انتقال پیام توسط آن‌ها دچار سردرگمی شوید.
چه بسیار پیام‌های عاشقانه و دلبرانه‌ای که از طریق نامه‌ها بین عاشق و معشوق رد و بدل شد و چه بسیار مادران و پدرانی که برای رسیدن نامه رسان و دریافت خبری از عزیزانشان لحظه شماری کردند، در دوران جنگ تحمیلی هم این صندوق‌های زرد رنگ نقش مهمی در ارتباطات رزمندگان با خانواده هایشان و برعکس برعهده داشتند.
آن زمان تنها یک پیام رسان پست با صندوق‌های زرد رنگ وجود داشت، آن هم پیام رسانی بدون فیلتر!
