قانون کندو، مرگ ملکه و دینداری ما!
آیا در تفکر ما نسبت به دین، ارزش‌ها و اصول اصل هستند یا افراد؟
حبیب احمدزاده: مثالی از جهان خلقت می زنم در اوایل نوجوانی کتابی از موریس مترلینگ با نام زنبورعسل از خانم مسن همسایه هدیه گرفته و خواندم تا قبل از خواندن این کتاب همیشه ملکه زنبور عسل را حاکم مطلق کندو در طبیعت می دانستم. یعنی همه چیز و همه کس در کندو فدای اوامر ملکه، مثلا در هنگام هجوم دشمنان همه خود را فدای نجات و خروج ملکه می کنند تا گزندی نیابد.
ولی آزمايشی در این کتاب توسط دانشمندان رخ داده بود که بسیار حیرت آور بود، آنان حلقه کوچکی بر در کندو تعبیه کردند که زنبورهای کارگر و سرباز با قواره کوچکتر توانایی ردشدن از آن را داشتند ولی ملکه با هیکل بزرگتر هرگز، با تهدید کندو توسط حشرات دیگر، همه سربازان زنبور سعی در عبور ملکه از حلقه و فرار او داشتند که او به سبب گیر کردن در حلقه توانایی خروج نداشت پس از مدتی تلاش، سربازان ملکه را به سبب نافرمانی نیش زده، کشته و ملکه دیگری را برگزیده و جانشینش می کنند. موریس مترلینگ نتیجه می گیرد که این ملکه نیست که در واقع حاکم مطلق کندوست بلکه حاکم و مطلق اصلی (قوانین حاکم بر کندو)ست.
تمدن انسان ها نیز چنین است؛ در آخرين سکانس فیلم محمد رسول الله(ص) نیز چنین مطلبی کاملا ذکر شده انگاه که از قول جناب ابوبکر گفته می شود
که اگر کسی پیامبر را می پرستیده او مرده است و اگر کسی خدا را می پرستیده...
بعد از هزار و چهارصدسال از مرگ جسمی پیامبر، اگر ما هم با دیدن افعال غلط چاپلوسان و دین به زر بفروشان داخلی و سو استفاده بی ایمان کنندگان خارجی احساس تزلزلی در خود می کنیم بهتر است در این شب‌های قدر در دینداری مبتنی بر افراد تجدید نظر کنیم و دینداری مبتنی ارزش ها را جایگزینش کنیم.
و اتفاقا با دیدن غلط احتمالی دیگران که خود باید بیشتر به ارزش ها و صادقانه تر چنگ بزنیم تا آن ضدارزش ها که دیگری را در عمل بدان متهم می‌کنیم.
