آیت الله جوادی آملی در یکی از سخنرانی های خود گفت: وجود مبارك حضرت امیر (ع) فرمود من در شگفتم در تعجبم كه بسیاری از مردم برای خودشان به اندازه كالای دست و جیبشان حرمت قائل نیستند: «عَجِبْتُ لِمَن يُنْشِدُ ضـالَّتَهُ وَ قَدْ اَضَلَّ نَفْسَهُ فَلا يَطْلُبُها»؛ من در شگفتی ام در تعجبم كه اینها ابزار دستشان مثلاً یك قلم یك خودكار یك كاغذ یك تسبیح یك دستمال سر جایش نیست، می فهمند گم شد، جستجو می كنند و پیدا می كنند؛ اما خودشان را گم كردند نمی روند نزد كسی بگویند آقا من گم شدم، كجایم، من را دیدی سر جایم بنشانی یا نه! مشكل ما این است. این به جان هم تاختن ها، این باند بازی ها، این سر از اوین در آوردن ها، این علیه یکدیگر حرف زدن ها! بسیاری از ماها برای خودمان به اندازه یک دستمال ارزش قائل نیستیم!
چطور می شود انسان در فضای اسلامی زندگی بكند و پس از چندی سر از اوین در بیاورد؟! پرونده اختلاسی داشته باشد؟! مگر آدم هر پولی را می گیرد؟! حضرت فرمود خودت را دریاب؛ اول پژوهشگر باش، خودت را پیدا كن ببین كجایی، خودت را سر جایت بنشان، بعد كار بكن؛ اول بازیابی خودمان!
