به گزارش «اطلاعات آنلاین»، مجید انتظامی، موسیقیدان و آهنگساز مطرح کشور در گفتگو با همشهری آنلاین به بیان نکات قابل تاملی از دوری خودخواستهاش از سینما و فضای موسیقی کشور پرداخت که در ادامه گزیدههایی از آن را میخوانید.
*من چیزی در حدود ۱۳ سال است که کار نکردهام. راستش در یکی از کارهایی که میکردم، با من خوب رفتار نشد و به کل این کار را گذاشتم کنار... حالا هم که بعد از مدتها میخواهم دوباره کار کنم، آنقدر کار آوردهاند و هر چه میگویم من نمیتوانم اینهمه کار را انجام دهم، کارشان را میگذارند و میروند و نمیدانم با اینها چه کار کنم.
*یادتان نرود من نزدیک ۱۰۰ موسیقی فیلم نوشتهام. اقلاً ۱۰ سمفونی نوشتهام که هر کدام یک ساعت و خردهای است. من بالای ۱۰۰ ساعت موسیقی ضبطشده دارم؛ یعنی موسیقیای که نوشته شده و ضبط شده. نوشتن موسیقی کار سادهای نیست. روزی ۸ ساعت، ۱۰ ساعت سرت دولاست و اصلا حضور فیزیکی نداری. اصلا حواست به خودت نیست. همه حواست دنبال چیزی است که ساختی تا به کمال برسانی و تمامش کنی. من واقعا یکدفعه زده شدم. گذاشتم کنار.
*آدم وقتی خیلی کار میکند، توقعاتی هم دارد، هم از خودش و هم از دور و برش. وقتی این توقعات برآورده نمیشود، میگویم برای چی کار کنم؟ حالا گیریم که ۱۰ تا کار دیگر هم کردم، که چی بشود؟
*عکسالعملی که از شنونده دیدم، کمنظیر بوده. شما اگر اینستاگرام من را ببینی، آنقدر قربان صدقهام میروند و آنقدر احترام قائلاند برایام که آدم گاهی شرمنده میشود. موسیقی کلا حرفه مظلومی است.
*سیوخردهای سال پیش موسیقی «از کرخه تا راین»، «آژانس شیشهای» یا «دوئل» را ساختم، ولی هنوز همهجا میشنوند. یا موسیقی «ترن» برای چند سال پیش است؟ خودم هم یادم نمیآید... یا کامنتهایی را که برای موسیقی کارتون «بچههای کوه آلپ» میگذارند ببینید. خانمی نوشته بود اگر شما اعلام کنید که میخواهید موسیقی «بچههای کوه آلپ» را در میدان آزادی اجرا کنید، خودتان هم از جمعیتی که جمع میشوند، تعجب میکنید. موسیقی «آژانس شیشهای»، «دوئل»، «بوی پیراهن یوسف» و «جایی برای زندگی» جای خودشان را در قلب عدهای از مردم باز کرده. چیزهایی که مردم برای من مینویسند، نشان میدهد که نه به مقدار زیاد و میلیونی، ولی کسانی هستند که از این موسیقیها لذت میبرند.
*زمانی بود که کامپیوتر نبود، سطح توقع مردم همان چیزی بود که از رادیو پخش میشد، ولی الان اینهمه کانالهای مختلف در دنیا را نگاهی میکنند و موسیقیهای مختلف میشنوند. توقع مردم واقعا بالا آمده. حالا ساخت موسیقیای که مورد قبول مردم قرار بگیرد، واقعا سخت است. البته فرمهای جدید موسیقی هم که آمده، اکثریت مردم خیلی علاقهمند شدند. با اینهمه هزینه بلند میشوند میروند ترکیه تا در کنسرتی شرکت کنند که خوانندهاش به آدم توهین میکند. من اینها را موسیقی نمیدانم، ولی مردم دوست دارند.
*به هر حال برخوردی که از طرف مردم شده، همیشه خوب بوده. برخورد مسئولان هم بد نبوده. حالا یکی دو نفر اذیت کردند، ولی آدم نمیتواند این را به حساب همه بگذارد.