فرهنگ
کد مطلب: ۲۱۰۱۱
دوشنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۲ - ۰۹:۲۴

صدرعاملی: فیلم ساختم گفتند ترویج دختربازی در سینماست!

رسول صدرعاملی در شب اول از دومین دوره نشست‌های تخصصی «بر سینمای ایران چه گذشت» به بیان خاطرات دوران فیلمسازی‌اش پرداخت.

سینماژورنال نوشت: رسول صدرعاملی درباره دلیل کم کار بودن خودش در دهه ۷۰ مطرح کرد: در اسفند سال ۱۳۵۷ که فارابی و صداوسیمایی وجود نداشت. من با نهصد هزار تومان فیلم «خون‌بارش» را به دلیل رفاقتم با امیر قوی‌دل ساختم. هشت ماه فیلمبرداری با دوربین ۱۶ میلیمتری که از مسعود مزینانی اجاره می‌کردیم، طول کشید. ناگفته نماند که در آخر هم حسین زندباف به ما کمک کرد و فیلم تمام شد. بعد از بازگشتم به فرانسه متوجه شدم «خون بارش» را بدون مجوز من در مساجد و تلویزیون پخش کرده‌اند. آن زمان لابراتوار ما تلویزیون بود و ۲۰۰ کپی از آن زده بودند.

وی ادامه داد: بعد از بازگشتم به ایران با فریدون جیرانی تصمیم گرفتیم فیلم «رهایی» را بسازیم. ایده اولیه فیلم با خواندن نامه‌ یک افسر عراقی به ایران برایمان شکل گرفت. او در نامه‌اش نوشته بود: من شما ایرانی‌ها را دوست دارم و به سمت شما شلیک نمی‌کنم. من تمام تیرهایم را به آسمان می‌زنم. «رهایی» اولین فیلم جدی دفاع مقدس سینمای ایران است که من در اوایل جنگ در سال ۱۳۶۱ ساختم اما زمانی که تاریخ سینمای دفاع مقدس را بخوانیم، اسم این فیلم نیامده است.

صدرعاملی گفت: محسن مخملباف در روزنامه اطلاعات درباره رهایی مقاله‌ای با عنوان «ترکه بر تن خیس» نوشت و… چراکه فیلم ضدجنگ بود. آن‌ها معتقد بودند که من با ساخت این فیلم ترکه بر تن خانواده شهدا زده‌ام.

این فیلمساز تصریح کرد: این گروه از افراد تندرو که در آن دوره قدرت گرفته بودند، در واقع قصدشان نجات سینمای ایران بود، منتهی راهش را بلد نبودند. بعد از آن «گل‌های داوودی» را ساختم که در اولین جشنواره فیلم فجر به عوامل اصلی‌اش جز من جایزه دادند! من از همانجا مغضوب آقایان انوار و بهشتی شدم. دوباره محسن مخملباف در مجله سروش درباره من نوشت که من دختر‌بازی را در سینما رواج داده‌ام.

این کارگردان گفت: در همان روزها من پرونده‌‌ای را پیدا کردم که درباره یک نامادری زیبایی بود که پسر دوازده ساله همسرش را به قتل رسانده است و حکم اعدامش هم صادر شده بود. بنا به علاقه خبرنگاری که داشتم، پرونده را پیگیری کردم و سرانجام با ارسال یک فیلم به قوه قضائیه، تبرئه نامادری را بگیریم. من با «هوشنگ اسدی» نسخه فیلمنامه این پرونده را بازنویسی کردم که پروانه ساخت هم گرفت. تصمیم داشتم فیلمش را بسازم که آقایان خاکبازان به من اجازه کار نداد. این مجوز ندادن‌ها و ممنوعیت‌ها روی کم کیفیت‌ شدن دیگر آثارم به شدت تاثیر گذاشت. البته آقای انوار پای فیلم رهایی ایستاد و به من کمک کرد.

صدرعاملی ادامه داد: در همان روزها ایرج قادری در حالی که بعد از ۱۲ سال اجازه کار گرفته بود؛ به دفتر من آمد. او بغض کرده بود چراکه به فیلنامه‌‌هایش ‌ جواب رد داده بودند. من فیلمنامه‌ای را که برای پرونده با هوشنگ اسدی کار کرده بودم، به «هدایت فیلم» واگذار کردم که ایرج قادری بتواند فیلم را بسازد که ایشان «می‌خواهم زنده بمانم» را ساخت. البته من نسبت به این کار نکردن‌ها الان حس خوبی دارم چون شش سال وقت داشتم و با تفکر و زمان زیاد بالاخره «دختری با کفش‌های کتانی» را ساختم.

وی با بیان اینکه در دهه ۶۰ حدود ۱۰ تا ۱۲ نفر بودند که تحت یک فشار شدید فیلم می‌ساختند اما دوست داشتند سینما بماند، اظهار کرد: من با قاطعیت می‌گویم که اگر این تیم در اوایل پیروزی انقلاب انقدر با عشق کار نمی‌کرد؛ سینمای ایران بدین شکل حفظ نمی‌شد. من قرار بود تهیه‌کننده فیلم «خواهران غریب» شوم اما پروانه ساخت ندادند و متوجه شدم که نمی‌خواهند کار کنم. شاید بتوانم بگویم ۶ سال ممنوع‌کاری‌ام سبب خیر شد تا اینکه به فیلم «دختری با کفش‌های کتانی» رسیدم که باعث و بانی ساخت آن حوزه هنری بود‌.

پیشنهاد اطلاعات

ارسال نظر

( 300 )

نظرات بینندگان

ناشناس
United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
سه‌شنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۲ - ۲۰:۱۰
۰
هالیود دو مدل فیلم میزنه،،یکی دانشجویان هنر های که ربط داره ب هنر،اون دانشجویان میان فیلم درست میکنن برا مدرک گرفتن،،یکی کارگردان ها و فیلمسازان حرفه ایی،و یک دسته هم فیلم برا مصرف داخلی آمریکا که اصلن دیرتر ب دنیا یا اصلن نمیرسه اون فیلم ها همگام با کانون خانواده هست،صنعت فیلم سازی نیست ،فیلم‌ خوب
ستار
Iran (Islamic Republic of)
چهارشنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۲ - ۰۰:۴۹
۰
خوب عزیزم نمیگی جامعه چشم و گوشش بستس شما میشی باعث گناه خدایی ناکرده...??
زهرا
Iran (Islamic Republic of)
پنجشنبه ۱۸ آبان ۱۴۰۲ - ۰۵:۴۲
۰
خداییش با اینهنه محدودیت برای فیلمسازی، بارم فیلمای خوبی داشتیم. بنده خداها چه عذابی کشیدن:(
ایرانی اصیل
Iran (Islamic Republic of)
جمعه ۱۹ آبان ۱۴۰۲ - ۰۱:۴۲
۰
یک طرفه پیش قاضی رفتن .....فیلم هنری و خوب رو کسی نمیتونه ایراد بگیره سینما باید چراغ راه جوونا باشه که متاسفانه تواین چند سال اخیر که داره چاه میشه برا مخاطب ..

آخرین مطالب