لکه خون فلسطینی‌ها از دستان اسرائیل پاک شدنی نیست/ تل آویو به دنبال محو کامل «فلسطین» است

اطلاعات نوشت: آنچه را که در فلسطین روی می دهد، دیگر نمی توان به عنوان نسل کشی یا حتی پاکسازی قومی قلمداد کرد.اکنون شاهد چیزی فراتر از نابودی جمعی هستیم،باید بگویم در این برهه اسرائیل در پی نابودی کامل فلسطینیان است.با این وجود که محاصره و بمباران غزه با تمام قوا ادامه دارد و هر روز صدها نفر کشته یا بسیاری زخمی و معلول می شوند و تمامی اعضای خانواده ها در یک چشم به هم زدن از بین می روند، جامعه بین المللی هنوز هم بیکار نظاره گر این فجایع است.

گفتگوهای جهانی در مورد حمله به غزه به سمت الحاق بخش دیگری از فلسطین تاریخی به اسراییل تغییر می کند و بسیاری از کشورهای جهان برای جلوگیری از بی عدالتی هیچ عجله ای ندارند.امروز، ترس از اتفاقات بعدی برای فلسطینیان بیشتر از ظلم بی‌تفاوتی آشکار جهان نسبت به رنج آنهاست.

در کنار کارزار نظامی آشفته و از نظر اخلاقی پوسیده برای خاموش کردن زندگی غیرنظامیان بیگناه فلسطینی  که بیشتر آنها زنان و کودکان هستند ، تلاشی مرموز و البته شوم تر برای محو کامل هویت آنها جریان یافته است.امتحان کنید! اپل، گوگل یا هر نقشه دیجیتال دیگری را باز و واژه  «Palestine»را جستجو کنید؛ شما آن را پیدا نخواهید کرد و شما فقط اسرائیل را خواهید یافت.

اگر خوش شانس باشید، ممکن است به بخش کوچکی از آنچه «سرزمین های فلسطینی» نامیده می شود هدایت شوید که به طور محکم در داخل اسرائیل جاسازی شده است تا مبادا کسی به اشتباه فکر کند که این کشور یک دولت- ملت مستقل است و البته، در هیچ کجای نقشه کلیدواژه‌ای را که پیش از سرزمین‌های فلسطینی برای افشای حقیقت زشت، اما ضروری و دلخراش وجود دارد، پیدا نمی‌کنید.تک تک فلسطینی های زنده امروز یا تجربه بی رحمانه بی تابعیتی یا بی خانمان شدن را داشته اند، یا پس از اینکه از خواب بیدار شدند دیدند که سرزمین مادری‌‌شان گویا دیگر وجود ندارد. 

هرگز این تجربه را به عنوان پسر جوانی که در لوئیزیانا به دنیا آمد و بزرگ شد، فراموش نمی‌کنم، زمانی که مادرم مجبور شد به من توضیح دهد که چرا معلم کلاس دومم گفت: «فلسطین وجود ندارد». ناگهان به نظرم رسید تمام نقشه‌ها، پرچم‌ها، تصاویر، فرهنگ و حتی سکه‌های قدیمی قبل از سال 1948 که روی آنها نام «فلسطین» حک شده بود، ظاهراً  همگی دروغ بودند.

این در حالی است که پدرم پنج سال از کشور اسرائیل بزرگتر است. همه چیز در مورد ما ظاهراً وجود ندارد.این فقط مردم فلسطین یا نام کشور نیست که در حال ناپدید شدن است، بلکه خود کلمه فلسطین است.

فلسطین در زمان جنگ و حتی در صلح به عمد از آگاهی و گفتمان ما پاک می شود.توافقنامه ابراهیم، معامله‌ای که ظاهراً با میانجی‌گری ایالات متحده برای عادی‌سازی روابط بین کشورهای عربی و اسرائیل انجام شد، به نوعی می‌تواند طرف آسیب دیده اصلی یعنی جمعیت فلسطین را نادیده بگیرد.

شاید بتوان گفت وضع اسفبار فلسطینی ها ظاهراً بزرگترین مانع برای صلح بین کشورهای عربی و اسرائیل بوده است.اما در صورت ادامه پروژه ابراهیم این سرنوشت مردم فلسطین است که در چنین توافقنامه‌ای، معامله خواهد شد.

بر اساس آنچه تا کنون از این توافقنامه تاریخی می توان دریافت باید بگوییم متاسفانه فلسطینیان در این روند(عادی سازی) جایی  ندارند. اکنون، کارزار نسل کشی کنونی که توسط رژیم اشغالگر اسرائیل علیه فلسطینی ها انجام می شود، به طور جهانی  و البته به اشتباه به عنوان جنگ بین اسرائیل و حماس توصیف می شود. 

با این اوصاف به نوعی می توان گفت مردم فلسطین که قبل از 7 اکتبر 75 سال تحت اشغال و ظلم اسرائیل بوده اند دیگر اهمیتی ندارند؛بدانید این حرکت شوم به دو دلیل اساسی عمیقاً مشکل ساز خواهد بود.

اول، این سناریو باور داستان ساده‌ای از خیر در مقابل شر را امکان‌پذیر می‌کند؛ جایی که اسرائیل نقش دموکراسی متمدن و صلح‌دوست را بر عهده می‌گیرد و می‌گوید که در راستای عمل به وظایف خود پیش می رود،از طرفی هم حماس به عنوان گروه شبه‌نظامی شرور و غیرقابل کنترل معرفی می شود. این توصیف می تواند هرگونه حمله به فلسطینیان را برای تل آویو موجه جلوه دهد.

این در حالی است که به گفته دیدبان حقوق بشر، عفو بین الملل و حتی بسیاری از سازمان های حقوق بشر اسرائیلی، اسرائیل در واقع یک دولت آپارتاید و اشغالگر غیرقانونی است که غیرانسانی ترین سیستم‌های حبس در فضای باز را روی زمین را اجرا کرده است.

اسرائیل ممکن است دهها حزب سیاسی داشته باشد، اما این ادعای مکرر مبنی بر اینکه این تنها «دموکراسی» در خاورمیانه است را نمی‌توان جدی گرفت، زمانی که نخست‌وزیر کهنه‌کار آن، که با اتهامات فساد دست و پنجه نرم می‌کند، بتواند قوه قضائیه را تضعیف کند و همچنان در عالی ترین پست باقی بماند . جالب آنکه مقامات ارشد دولت او آشکارا خود را فاشیست معرفی می کنند.

مورد دوم که به مراتب نگران‌کننده‌تر است،شاهد حذف استراتژیک فلسطین از روایت خواهیم بود.در این صورت اسرائیل به‌ طور کامل از هرگونه سؤال در مورد نقش شومش در کشتار فلسطینیان ساکن غزه پس از وقایع  7  اکتبر(یعنی روز آغاز عملیات طوفان الاقصی) و همچنین وحشیگری‌ که بیش از 70 سال در حق ملت فلسطین روا داشته است، مصون خواهد ماند.حقیقت ساده این است که کلمه «فلسطین» عمیقاً به وجهه رژیم اسرائیل در صحنه بین المللی آسیب می رساند. 

کلمه «فلسطین» آنقدر قربانی‌های شناخته شده جهانی و داستان‌های زیادی از ظلم و نسل‌کشی توسط اسرائیلی‌ها را به همراه دارد که وقتی بر سر آن بحث می‌شود، رژیم اشغالگر دیگر به سادگی نمی‌تواند جنایات خود را موجه جلوه دهد. وزن اخلاقی فلسطین به قدری سنگین است که هر بار که این کلمه به زبان می آید، صدای مرگ اسرائیل را می شنوید.

باید بگوییم هیچ یک از غول‌های فناوری دیگر نمی توانند لکه دائمی خون فلسطینی ها را از دستان اسرائیل پاک کنند.به همین دلیل به نظر می‌رسد اسرائیل تنها راه رهایی از بار سنگین اخلاقی فلسطین را به معنای واقعی کلمه،  خلاصی کامل از «فلسطین» بیان می‌کند و این شامل پاک کردن کامل آن از روی نقشه است.

با این حال، این اسرائیل است که سال به سال در مقابل سازمان ملل می ایستد و درخواست می کند که جامعه جهانی باید از آن  در برابر کشورهای «بربر» که می خواهند آن را از روی نقشه پاک کنند محافظت کند. این موضوع شاید یک کنایه آشفته باشد، اما در حقیقت یک ریاکاری واقعی به سبک اسرائیل است. 

منبع:الجزیره انگلیسی- مترجم:آرش میری خانی