به گزارش «اطلاعات آنلاین»، هادی حجازی فر در برنامه «حماسه خوان» شبکه اول سیما که به بهانه پخش قسمت آخر سریال «عاشورا» روی آنتن رفت، به انتقاد از نهادهای مسئول در ساخت آثار سینمایی دفاع مقدس پرداخت و گفت: ای کاش این سازمان ها و نهادهای مسئول، منحل شود چرا که با روح کارمندی نمی شود این پروژه ها را پیش برد؛ آدم ها در طول پیگیری ها، خسته می شوند و می بُرند! اگر این ها نباشند کارها بهتر جلو می رود.
وی افزود: من حتی گاهی برای دریافت امکانات، جلوی همین سازمان ها تحصن کردم تا بتوانم نامه بگیرم! البته اگر من «بازیگر» نبودم این کار به پایان نمی رسید چون من تریبون داشتم و صدایم می رسید برای پیشبردن کار. او تاکید کرد: این اثر محصول پنج درصد توان ماست چرا که 95درصد توان ما را دوندگی برای دریافت مجوزها و امکانات و پشتیبانی برای تولید گرفت؛ اگرچه از محصول نهایی در حد نمره قبولی راضی هستم.
حجازی فر در همین زمینه از ارتش جمهوری اسلامی به طور ویژه تشکر کرد و گفت: با اینکه نتوانستیم نقش بی نظیر ارتش در عملیات های والفجر و رمضان را در این اثر به خوبی نشان دهیم ولی باید صادقانه از همراهی منحصر به فرد ارتش در این اثر تشکر کنم، آنها خیلی جاها جلوتر از سپاه با ما همراهی و کمک کردند.
وی اضافه کرد: سکانس های زیادی از کار حذف شد که علتش نبود امکانات بود شاید هم برخی دوستان به ما اعتمادی نداشتند و همراهی نکردند.
حجازی فر در خصوص روند تولید این فیلم و سریال گفت: عملیات هایی که قرار بود در این اثر نشان دهیم، در زمستان اتفاق افتاده اما چون مجوز کار صادر نشده بود، تابستان در آبادان شروع کردیم با آن حجم لباس گرم و بادگیر و...وی افزود: سه ماه بدون مجوز داشتیم کار می کردیم!
کارگردان «موقعیت مهدی» خاطرنشان کرد: این کار 9بار به خاطر پول متوقف شد در حالی که ما در اوج کرونا کار را شروع کردیم و حداقل دستمزدها را به تیم دادیم و این تیم همراه، با وجود همه کاستی ها و کمبودها، سر کار دیگری نرفتند و در تمام مدت، کار را باهم ادامه دادیم. به گزارش «اطلاعات آنلاین»، وی افزود: برای هفت قسمت سریال و نسخه سینمایی، حدود یکسال فیلمبرداری داشتیم که توقف چندین باره در کار، این زمان را به ما تحمیل کرد اما حدود یکسال هم تحقیق این کار زمان برد.
کارگردان «موقعیت مهدی» با انتقاد از صداوسیما برای کنداکتوری دیدن جنگ و دفاع مقدس، گفت: وقتی هفته جنگ می شود یک عده آدم خاص با خاطراتی خاصی که دست به دست شده، می آیند، افراد خاص تقدیر می شوند و آدم های اصلی همیشه کنار می مانند چون تحقیق خیلی موصوعیت ندارد وگرنه خاطرات بی واسطه از آدم های موجودی که هنوز یادگارهای جنگ هستند استفاده کنید.
