تولید ملی چماق نیست!
تولید ملی می‌تواند نجات دهنده کشور و ضامن تحقق استقلال، ثروت آفرینی وخوشبختی کشور شود. اما وقتی بازیچه برخی دست‌های قدرتمند وپیچیده قرارمی گیرد، برضد خود عمل کرده و به ابزاری برای انحصار واحیانا رانت خواری و ضایع کردن حقوق عمومی تبدیل می‌شود.
سیدعلی دوستی موسوی: دراقتصاد ناشفاف، پیچیده، رانتی وسیاست زده ایران، هرموضوعی ابزار و بازیچه تحقق اهداف بازیگران قدرتمندی قرارمی گیرد که به نوعی از حاشیه امن برخوردارند.
یکی از این موضوعات که اتفاقا بسیار هم مهم است، تولید ملی است. امری ضروری، مقدس وغیرقابل انکار که می تواند نجات دهنده کشور و ضامن تحقق استقلال، ثروت آفرینی وخوشبختی کشور شود.
اما همین موضوع مقدس وقتی بازیچه برخی دست های قدرتمند وپیچیده قرارمی گیرد ، برضد خود عمل کرده و به ابزاری برای انحصار واحیانا رانت خواری و ضایع کردن حقوق عمومی تبدیل می شود.
نمونه های فراوانی دراین باره می توان مثال زد که همه شان از یک الگوی واحد پیروی می کنند وآن این است که هرگاه قراراست جلوی واردات کالایی گرفته شود یا کالایی به زور واجبارناشی از ایجاد انحصار؛ به قیمتی گزاف وکیفیتی نه چندان مناسب به مردم فروخته شود، شعار حمایت از تولید ملی بسان چماق مورد استفاده قرار گرفته و برای خروج رقبای احیانا قدرتمند به کار می رود.
دراین حالت، ذینفعان انحصار، بسان دایه مهربان تر از مادر چنان سنگ تولید ملی را به سینه می زنند که انگار کسی خبرندارد یا در یک نگاه اجمالی به بازار، نمی فهمد پشت این همه شعار، منافعی خاص و هنگفت است که جز با ایجاد انحصار واجبار به دست نمی آید.
ممنوعیت طولانی مدت واردات لوازم خانگی مرغوب و ممنوعیت واردات خودرو نو و کارکرده به کشور وبهانه و مانع وهزینه تراشی درانجام آن، تنها مشتی کوچک از این خروار است.
هرچند درتوجیه این ممنوعیت ها بهانه هایی چون کمبود ارز، حمایت از تولید ملی، پاگرفتن کارخانه های داخلی وامثال این ابراز می شود، اما کیست که نداند حمایت واقعی از تولید ملی از راه ایجاد رقابت؛ که باعث رشد کیفیت وکاهش قیمت خواهدشد، می گذرد و وضعیتی که اکنون درصنایع لوازم خانگی ، خودرو ودیگرصنایع مشابه می بینیم، چنین نیست.
به زبان صریح تر، بیشتر محصولات این دو صنعت وصنایع مشابه دیگر، چندان ایرانی نیست وبا سرهم بندی قطعات وارداتی چینی که ارزبری بالایی هم دارند، با نام های ایرانی یا نیمه ایرانی به بازارعرضه ، باقیمت هایی چندین برابرانواع باکیفیت خارجی فروخته شده، حق انتخاب را از مردم سلب می کنند ؛ اما سودهای هنگفت به جیب انحصارگران می ریزند و هدف نیز همین است.درنهایت هم باید دلسوزانه هشدار داد از ممنوعیت وایجاد انحصار و بگیر و ببند در واردات کالاهای مرغوب خارجی، حمایت از تولید ملی درنمی آید؛ بلکه فقط اشتهای سیری ناپذیرهمان دست های پشت پرده را آرام می کند که البته سیری پذیرهم نیستند.
