جیب مردم چاه نفت دولت و خودروسازان است؟

سیدعلی دوستی موسوی: واردات خودرو؛ بخصوص کارکرده اش، به مسئله ای بلاتکلیف، پیچیده وپر از شایعه واما واگر تبدیل شده، به گونه ای که افکار عمومی این تصور را درسر دارد که شاید از این نمد هم کلاهی برایش درنیاید؛ چرا؟ چون علاوه بر امروز وفردا شدن تصویب آیین نامه واردات این نوع خودروها، این احتمال حس می شود که شاید به بهانه های مختلف قرار است قیمت این خودروها هم افزایش یافته ومطابق معمول به چند برابربهای آن درکشورهای همسایه رسیده واین نوع واردات را هم به مفری برای پرشدن جیب هایی خاص تبدیل کند.

دراین باره سوالات زیاد است؛ از جمله اینکه چراتدوین وتصویب  آیین  نامه واردات خودروهای کارکرده این قدر طول کشیده  ودراعلام آن امروز وفردا می شود؟ چرا خودروسازان که خود تولید کننده هستند باید کار واردات خودروهای کارکرده را نیز انجام دهند ؟ مثلا چرا وقتی هنوز آیین نامه واردات خودروهای کارکرده به تصویب دولت نرسیده  ، مدیرعامل یکی از دو خودروساز بزرگ کشور باافتخاراز ثبت سفارش پیشدستانه هزار دستگاه تویوتای کارکرده خبر می دهد؟ آیا قراراست واردات خودروهای کارکرده هم به مفری برای جبران ضررهای بی پایان خودروسازان وطنی از جیب مردم تبدیل شود ؟

باید از وزیر محترم صنعت پرسید آیا وعده دولت مبنی برارزان شدن نسبی بهای خودرو از طریق واردات خودروهای کارکرده ، سرجایش هست یا طول کشیدن تصویب نهایی آیین نامه دردولت به معنای افزایش موانع وهزینه های مترتب براین واردات، گران تمام شدن این خودروها برای مردم ودرنهایت گم شدن منافع مردم در کوران سودجویی ها وسهم خواهی ها است؟

ایشان بفرمایند که چرا مردم کشورهای همسایه باید خودرو نو وارزان وبا کیفیت سوار شوند ومردم ما برای دسترسی به نوع کارکرده اش-که اساسا نوعی تحقیر درونش است- هم با هزار مانع وهزینه واما واگر روبرو باشند  ؟ ما از آنها چه کم داریم ؟ چرا باید نگاه حسرت بار مردم وبخصوص جوانان روی خودروهای پلاک گذر موقت بچرخد و در دل آه بکشند؟ 

چرا باید قیمت خودروهای مستعمل خارجی که در دیگر کشورها به گورستان سپرده می شود درکشور ما چند میلیاردی باشد ؟ واقعا ما چه گناهی کرده ایم ؟ چرا شرایط حساس کنونی وسوء استفاده از شعار مقدس تولید ملی درصنعت خودرو تمام نمی شود؟ چرا هر جا نام رانت وانحصاروضرردهی بی پایان است نام خودروسازان می درخشد؟ این رانت جویی ته ندارد؟

چرا واردات خودروهای کارکرده ونو وتامین ارز آن نباید برعهده بخش خصوصی واقعی باشد؟ چرا خودروسازان در پوشش شرکت هایشان اقدام به واردات خودرو می کنند واصولا چرا آنها از این فرآیند کنارگذاشته نمی شوند تا انرژی شان را صرف بهبود تولیداتشان کنند؟

چرا بساط دخالت دولت در واردات خودرو و این وثیقه گذاری های 100 میلیون تومانی وحساب وکالتی وامثالهم جمع نمی شود؟ چرا کشور ما بازار رایگان خودروهای چینی شده است ؟

 باور بفرمایید درهرکشوری بگویید برای واردات خودرو وثیقه ونوبت می گیرند وتحویل خودرو هم با دهها منت ،ماه ها طول می کشد، به گوینده لبخند می زنندو درجه تبش را می سنجند.

باور بفرمائید اعمال افزایش های متعدد ،مداوم وبی محدودیت در قیمت وتعرفه وهزینه تراشی دربهای تمام شده خودروهای تولیدی و وارداتی با هر هدفی ، تعدی به حقوق عمومی است که مسئولیت شرعی، اخلاقی وقانونی دارد.

چرا وقتی قرار است خودرویی به کشور وارد شود؛ آنچه درکارگروه ها مطرح می شود هزینه تراشی برای جبران کسر بودجه ودهها جبران دیگر از این محل است؟ اصولا رفاه مردم درذهن اعضای کارگروه ها جایی ندارد ویا اگر دارد چه میزان است؟جیب مردم چاه نفت دولت وخودروسازان است ؟وقتی کشورهای همسایه که صنعت خودرو هم ندارند می توانند خودرو ارزان قیمت به مردمشان برسانند چرا ما نتوانیم؟ البته ما هم می توانیم وبه سادگی هم می توانیم اما شاید نخواهیم ومسئله احتمالا این است.