این نذر خلاقانه از مهدی درخشان، کارآفرین موفق استان هرمزگان تحت عنوان «پویش نذر امام حاضر» باعث شد نهادهای حمایتی مثل کمیته امداد و استانداری و خیرین هم وارد عمل شوند و مشکل کولر را به طور کامل در استان حل کنند.
وی در این باره میگوید: «برای شناسایی افراد نیازمند وقت بسیاری گذاشته میشد؛ اغلب خودم شخصا بازدیدها را انجام میدادم و اولویت اهدای کولر با سرپرست خانوارها بود. مردم خیلی خوب از این نذری استقبال کردند. برخی کولرهای اضافهای در انباری داشتند و به دست ما سپردند تا به نیازمندان برسانیم. جالب است که عدهای از تعمیرکاران هم به صورت رایگان در این نذری ما را همراهی میکردند. اتفاق خوشایندی که پیش آمد، تغییر نگاه مردم در زمینه نذر کردن بود.»
امسال که خوشبختانه دیگر مردم استان مشکل سرمازا ندارند، این پویش تصمیم گرفت نذرهای مردم را به سمت اهدا یا خرید کیف و لوازمالتحریر برای دانشآموزان نیازمند سوق دهد. هر بسته به مبلغ ۳۰۰ هزار تومان نیازهای اولیه یک دانش آموز را برطرف و دل او و خانوادهاش را شاد میکند.
این عضو پویش نذر امام حاضر، همچنین معتقد است اگر مردم به نذوراتی مثل پرداخت هزینه تحصیل یک دانشجوی نیازمند، پرداخت مبالغ قرضالحسنه برای راهاندازی کسب و کارهای خرد و آزادی یک زندانی توجه کنند، بسیار کارآمد خواهد بود.
نذر فرهنگی
احتمالا اولین تصاویری که هنگام نذر کردن در ذهنتان نقش میبندد، تهیه غذا و توزیع آن بین در و همسایه باشد، اما هستند افراد و گروههایی که با گره زدن خلاقیت به نذریهایشان، نوع متفاوتی از نذرها را به تصویر میکشند؛ نذریهایی با چاشنی خلاقیت که بیشتر از فکر، وقت و آموزش بهره میبرد و نوعی ترویج فرهنگ، نوعدوستی و مهارت تلقی میشود. جواد بیگلری، معلم زبان، از آن دسته افرادی است که نذر فرهنگی دارد. او به طور مستمر دوشنبههای هر هفته از ساعت ۱۵ تا ۱۸ در مؤسسه خيريه نذر فرهنگي امامرضا(ع) به صورت رایگان به دانشآموزان درس میدهد.
دکتر بینش امامی، پاتولوژیست هم سالها در پویش نذر فرهنگی این مؤسسه خدمت کرده است. او در دلنوشتهای که از خود در سایت این مؤسسه بر جا گذاشته است، میگوید: «من و همسرم - دکتر مریم اورعی- سالها در این فکر بودیم که چگونه میتوانیم به کسانی که خود یا خانوادهشان دچار بیماری شدهاند و در تنگنای مالی هستند، کمک کنیم. سپس با خیریه نذر فرهنگی آشنا شدیم که مورد اقبال اهل علم و فرهنگ بود و تا مدتها برای نیازمندان خدمت رایگان انجام دادیم که ناگهان خود من دچار یک بیماری خطرناک شدم. پزشکان برای درمانم بسیج شدند و خبر به دوستانی رسید که ما سالها به آنها خدمت کرده بودیم. با دعای خیر همان مردم، بیماری من قابل درمان و قابل تحمل شد. به نظر من انسان باید برای رفع نیازهای معنوی خود هم وقت بگذارد و توشهای برای خود تدارک ببیند.»
اعضاي مؤسسه خيريه نذر فرهنگي امامرضا(ع)، نذرهايي ميكنند از جنس وقت و تخصص. به گفته بتول عقلايي، مدیر اجرایی طرح نذر فرهنگی، در طول هفتسال فعالیت خیریه، بیش از 2500 متخصص در زمینههای آموزش، پزشکی، مشاوره، حقوقی و سایر تخصصهای فنی و هنری به پویش نذر فرهنگی پیوستند و تا به حال بیش از 20 هزار نذر فرهنگی به کمک این عزیزان و بدون صرف هزینههای مالی ادا شده است. او اعتقاد دارد نذر فرهنگی با نگاه و رویکردی نو به امر خیّر میپردازد و تمرکز خود را از امر اقتصادی بر امر فرهنگی میگذارد.
نذر طبیعت
و اما بسیاری از دوستداران طبیعت هم نذر حیات وحش و محیط زیست میکنند. سید مهدی موسوی، محیطبان منطقه حفاظتشده عباسآباد اصفهان میگوید: «چند سال پیش زن و شوهری به نیت سلامتی تکفرزندشان نذر کردند همه هزینههای تولد دو سالگیاش را صرف خرید تانکر آب و اهدای آن به منطقه ما کنند. یادم هست بنری با عکس کودک چاپ کردیم تا بدین وسیله از اقدام زیبایشان تقدیر کنیم.
همچنین خاطرم هست چهار نفر از دوستداران محیط زیست نذر کرده بودند در مسیر شکاف کوهی در منطقه که باعث هدررفت آب و ایجاد سیلاب میشد، سد بزنند. خودشان ابزار کار آوردند و لولهگذاری کردند تا آب به آبشخور حیوانات انتقال یابد. بعد از این اقدام دیگر لازم نبود با تانکر برای حیوانات آب بیاوریم؛ باران که میزد، استخر پرآب میشد و حیوانات به راحتی از آن بهرهمند میشدند. حتی سربازی که خدمتش به اتمام رسیده بود، میآمد و در این عمل خیر یاری میرساند.»
این محیطبان جوان به دوستداران حیات وحش توصیه میکند نذر یونجه و علوفه را برای حیوانات از یاد نبرند و میگوید: «در روزهای گرم سال و ایام خشکسالی، حیوانات به شدت با کمبود یونجه و علوفه روبهرو هستند؛ بعضی از خیرین از یک مزرعهدار به اندازه یک نیسان یا خاور یونجه میگیرند و برای منطقه میفرستند و ما آن را در سوله نگهداری میکنیم تا در ایام خشکسالی که علوفه کمیاب است، حیوانات را تغذیه کنیم. افراد میتوانند برای نذرهای محیط زیستی با اداره کل محیط زیست اصفهان یا هر منطقهای که علاقهمند هستند، ارتباط بگیرند.»
عماد حسینی، دانشجو به همراه دوست صمیمیاش سینا هر سال نذر پاکیزگی میکند. این دو دوست در روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی و اربعین، نیت میکنند تا تمامی لیوانها و ظروف یکبار مصرف ریختهشده در اطراف حسینه و مسجد محله خود را جمعآوری کنند. او میگوید: «امسال تعدادی از جوانان حسینیه در این نذر با ما همراه شدند و تعدادمان به 10 نفر رسید؛ عزاداران هم با تماشای اقداممان، در شبهای بعد بیشتر رعایت میکردند و ما در واقع نوعی فرهنگسازی هم انجام دادیم.»
عدهای هم به سراغ افراد بیمار یا ازکارافتاده میروند و به آنها در تمیزکردن محیط خانه کمک میکنند. خاطرم هست چند سال پیش که برای تهیه گزارشی به کهریزک رفته بودم، بانوانی را خارج از کادر مؤسسه مشغول شستشو و نظافت افراد سالخورده دیدم. آنان نذر کرده بودند که ماهیانه یکبار در نظافت ساکنین کهریزک شریک شوند.
نذرهای جالب
دوستی را میشناسم که وقتی گرهی در کارش میافتد، مبلغی پول یا هدیهای نذر مادرش میکند و جالب آن که بیشتر اوقات گره از مشکلش باز میشود. زن نیازمندی را میشناسم که نذر لبخند و مهربانی میکند. خودش میگوید: «پول یا تخصصی برای نذر کردن ندارم، اما اغلب نیت میکنم با بندگان خدا مهربان باشم و به همه کسانی که سر راهم قرار میگیرند، لبخند بزنم.»
آمنه گلعلیپور، روانشناس هم چندین بار نذر کتاب به مناطق محروم مرزی را داشته است. او میگوید: «مؤسسهای را میشناسم که هر سال کتابهای مخصوص کودک و نوجوان را میخرد و به مناطق مرزی ارسال میکند. کتابها معرفی میشوند و علاقهمندان به فراخور بودجه خود، کتابهای موردنظر را انتخاب و هزینه خرید را پرداخت میکنند.»
فریده گودرزی، بازنشسته است. او میگوید: «چند سال پیش یکی از دوستانم که نویسنده کتاب کودک و نوجوان بود، به خارج از کشور مهاجرت کرد و تعداد زیادی از کتابهای خود را به من داد تا هر طور صلاح میدانم به دست خوانندگانش برسانم. من هم در روز عاشورا به خیابان پیروزی تهران رفتم و آنها را بین بچهها توزیع کردم. اتفاقا استقبال خوبی هم صورت گرفت.»
من هم به نیت سلامتی خود و خانوادهام، حقالتحریر این گزارش را نذر درمان بیماران بیخطر اما طردشده جذامی میکنم؛ بیمارانی که کمتر مورد احترام و مراقبت قرار میگیرند و نیازمند توجه بیشتر از سوی مردم هستند.
