فرارو نوشت: سال‌ها از درگیری خونین بر سر خانه‌های گلی سنتی که مدت‌ها مملو از ساکنان نزدیک شهر حلب در شمال سوریه بوده و اکنون در خطر انقراض قرار دارند، می‌گذرد. روستایی که حالا در آستانه ناپدید شدن قرار گرفته است.

پس از درگیری‌های سال ۲۰۱۳ محمود المحیلج ۵۰ ساله مجبور به فرار از روستای أم عامودا شد. او در سال ۲۰۲۱ به روستای خود در حومه شرقی حلب بازگشت تا خانه‌های گلی آن را بیابد که معماری آن به هزاران سال قبل بازمی گردد و دیگر قابل سکونت نبودند.

محمود هنگام قدم زدن در میان کوچه‌های باریک و خانه‌های کوچک گفت: جمعیت روستا بین سه تا پنج هزار نفر بود، اما مردم کوچ کردند و تعداد کسانی که امروز بازگشتند از ۲۰۰ نفر بیشتر نمی‌شود.

این روستا که در مجاورت بزرگترین باتلاق‌های نمک سوریه قرار دارد، شامل بیش از ۱۵۰ خانه گلی تقریباً مجاور است که دیوار‌های برخی از آن‌ها فروریخته است و برخی دیگر دارای یک، دو یا چند گنبد هستند که اکثر آن‌ها ترک خورده اند.

این خانه‌ها از مخلوطی از خاک، یونجه، کاه و آب ساخته شده اند. محمود می‌گوید: این خانه‌ها در زمستان گرم است و در تابستان کمی خنکی است و هزینه آن کم است.

المحیلیج وقتی متوجه شد که خانه گلی او دیگر قابل سکونت نیست، تصمیم گرفت در خانه کوچکی زندگی کند که از سنگ و بتون ساخته بود.

او با تأسف می‌گوید: خانه‌های گلی در حال از بین رفتن هستند و امروز ویران شده اند، آن هم در شرایطی که حداقل هر دو سال یک بار نیاز به نگهداری و مرمت با گل دارند تا در برابر طوفان و باران مقاومت کنند. اما امروز کسی نیست که از آن‌ها محافظت کند.

روستای أم عامودا یکی از چندین روستایی است که به خاطر خانه‌های گلی خود در استان حلب شناخته می‌شود، که شاهد درگیری‌های خونین در سوریه بود و گروه داعش قبل از اینکه نیرو‌های دولتی دوباره آن را به دست آورند، برای مدتی آن را اشغال کردند.

درگیری‌های ادامه دار از سال ۲۰۱۱ تاکنون زیرساخت‌های سوریه را ویران کرده، جان بیش از نیم میلیون نفر را گرفته و منجر به آواره شدن میلیون‌ها نفر در داخل و خارج از این کشور شده است.