چرا پروژه‌های جنگل کاری بازدهی ندارند؟
علی‌رغم پتانسیلی که پروژه‌های جنگل‌کاری و مشابه آن‌هادر کاهش تغییرات اقلیمی، جلوگیری از کاهش تنوع زیستی، مقابله با بیکاری و دیگر نیازهای اجتماعی دارند هنوز نتیجه گسترده‌ای حاصل نشده‌است.
ضمیمه دانش امروز روزنامه اطلاعات نوشت: در حال حاضر پربازده‌ترین و مقیاس‌پذیرترین راهبرد زدودن گازهای گلخانه‌ایِ مقیاس وسیع درختکاری گسترده با رویکرد جنگل‌کاری است. این یک «راه حل اقلیمی طبیعی» است که از طریق فتوسنتز و ذخیره کربن در خاک مانع از انتشار کربن دی اکسید در جو می‌شود.
علی‌رغم پتانسیلی که پروژه‌های جنگل‌کاری و مشابه آن‌هادر کاهش تغییرات اقلیمی، جلوگیری از کاهش تنوع زیستی، مقابله با بیکاری و دیگر نیازهای اجتماعی دارند هنوز نتیجه گسترده‌ای حاصل نشده‌است.
پژوهشگرهای «کالج سلطنتی لندن» به بررسی چگونگی درک و شناخت دانشمندان محیط زیست و سرمایه‌گذاران پروژه‌های زیست‌محیطی از خطرات و فواید راه حل‌های اقلیمی طبیعی و نیز تأثیر مشاهدات و آگاهی آن‌ها بر اهداف و کیفیت اجرای پروژه‌ها پرداخته‌اند.
برای این منظور، از ده‌ها کارشناس و سازمان در حوزه‌های اکولوژی، سرمایه‌گذاری، سیاست‌گذاری‌های آب و هوایی و علوم اجتماعی نظرسنجی کرده و مشاوره گرفته‌اند.
با این تحلیل دو عامل اصلی در به تأخیر افتادن موفقیت پروژه‌های جنگلداری مبتنی بر راه حل‌های اقلیمی طبیعی شناسایی شده‌اند. یکی از آن‌ها میزان درک سرمایه‌گذارهای پروژه‌ها از ریسک‌های کلی و سعی آن‌هادر کاهش این ریسک‌ها است: «آیا درختانی که کاشته می‌شوند رشد خواهند کرد و بقا خواهند داشت؟ چقدر به زمینی که در آن درختکاری می‌کنیم دسترسی خواهیم داشت؟ “ و غیره.
عامل محدود‌کننده دوم این است که مزایای زیست‌محیطی و اجتماعی این پروژه‌ها درک نمی‌شود مگر این‌که جوامع محلی و بومی که محیطشان تحت تأثیر این پروژه‌ها قرار می‌گیرند در اجرا و نتیجه نهایی آن‌ها سهیم شوند.
از جمله توصیه‌های پژوهشگران برای رفع این دو مانع تشویق سرمایه‌گذاران به ارزیابی پروژه‌ها بر اساس پشتیبانی دولت‌های محلی و ملی، اطمینان از مالکیت زمین، سودمندی برای جوامع محلی و مشارکت کامل افراد از همه طیف‌های اجتماعی و اقتصادی است. ارتقاء تحقیق‌پذیری و باورپذیری کاهش انتشار آلاینده‌ها به دلیل اجرای پروژه‌ها توصیه کارآمد دیگر آن‌ها است.
