راهپیمایی اربعین؛ نمادی از فرهنگی‌ترین هیئت عاشورایی

عبد‌الرضا مدرس‌زاده: در این که شعایر و مراسم مربوط به اباعبدالله الحسین(ع) از ویژگی‌های ممتار و منحصر به خود برخوردار است تردیدی نیست و می‌توان صدق حدیث، «از محبت حسین(ع) در دل‌ها حرارتی است که هیچگاه سرد نمی‌شود» را در هر سال به چشمی تازه‌تر از گذشته دید.

عاشورا و حادثه کربلا و شهادت فرزند رسول خدا علیهماالسلام از گونه معجزات ماندگار و همیشه در تکرار (مُبقیه) است که حقانیت خاتمیت اسلام را به نمود می‌رساند. 

مگر نه این است که قرار است اسلام در مقام خاتم و ناسخ ادیان دیگر، تا ابد حرفی برای گفتن داشته باشد و در نقش هدایتگری خود وامانده و ناتوان نباشد؟ اکنون این خروش میلیونی از سراسر جهان که با هیچ کار و کارکرد دیگر آیینی و غیر آن قابل مقایسه نیست، همین کارکرد هدایتگری و آگاهی‌بخشی را بر عهده دارد و صرف ظاهر این اجتماع پرشمار هم می‌تواند بسیار کسان را در این دوره قرآن‌سوزی و شبهه‌افکنی جهانی به حیرت و تامل وادارد و به آن سو رهنمون شود که مگر در سال 61 هجری چه رخ داده است که تکانه‌های آن همچنان بشریت را به درنگ وا می‌دارد و از چهارگوشه دنیا به کربلا می‌کشاند؟

این اجتماع بی‌نظیر عاشقان مسلمان و غیرمسلمان سالار شهیدان هر سال، میقات کسانی است که به مرز تاملات معنوی رسیده‌اند و به دگرگونی‌های فرهنگی فکر می‌کنند. 

حتی آنها هم که با جسم خویش در این مراسم شرکت ندارند و دورادور آن را می‌نگرند، از همین تاثیرپذیری شگفت و شگرف برکنار نیستند، زیرا جاذبه معنوی این مراسم منحصر به مسیر نجف تا کربلا نیست.

راهپیمایی بی‌نظیر اربعین گویای آن است که برای ماندگاری یک پدیده یا بی‌اثر ساختن آن، صرفا امکانات و اندیشه بشری کافی نیست و اگر حادثه‌ای اتصال توحیدی و تکیه‌گاه وحیانی داشته باشد، هر گونه ویرایش یا حذف و تعدیل آن ناممکن می‌نماید.

با این خروش جهانی می‌توان ابعاد درخشان و گسترده تمدن حسینی را مشاهده کرد، تمدنی که نه بر اساس سنگ و سیمان که با عشق و ایمان بنا شده است. 
این تمدن به خلاف گونه‌های تمدنی بشر هر چه زمان را پشت سر می‌گذارد، به خلاف آنها که باستانی می‌شوند، همچنان داستانی برای رویش و کوشش و جنبش دارد و باز به خلاف آن تمدن‌ها با شلاق کارفرمایان و خون کارگران بنا نشده است، بلکه اتفاقا در پی آن است که ظلم و نابرابری را از میان بردارد.

اکنون در بطن این اجتماع جهانی درمی‌یابیم که هیاتی از عاشقان حسینی از سراسر جهان با باورها و رویکردهای متنوع اما کاملا معتقد و همراه در زیر عَلَم امام شهید شکل گرفته است که می‌تواند کارکردهایی فراتر از اشک و مویه را به جهان معرفی کند، تا همگان بدانند که برای اثبات شرافت انسانی و دفاع از خلافت الهی بر زمین، چه خونی و در چه هنگامه‌ای و چگونه بر زمین ریخته شده است.

آنانی که در این همایش جهانی شرکت می‌کنند، در بازگشت به دیار خویش، پیام و تصویری تازه از عاشورا را به ارمغان می‌برند که می‌تواند نشان‌دهنده صداقت و شجاعت و ایثار رهبر و امامی باشد که دلسوز و نگران امت خویش و حتی مردم بی‌وفا بود و شهادت خود و اسارت خانواده خود را بر آرمیدن زیر سایه امام مردم بودن، ترجیح داد.

پیام‌های فرهنگی این حرکت جهانی؛ گم نشدن راه درست آزادگی و جذب دل‌هایی است که گمشده خود را در این مسیر خون‌آمیز تاریخ‌ساز می‌یابند. نیز از رونق نیفتادن این جنبش معنوی گویای درستی راه پیموده شده است و این که اربعین و امام حسین(ع) تراز و معیاری دقیق برای همه امت‌هایی هستند که کجی و نادرستی را حتی در پوشش‌های فریبنده در روز بازار رسانه‌ای غرب برنمی‌تابند و به دنبال آرامشی از جنس ایمان و باورند.