درواقع روابط ما با کشورهای اطراف طی قرون گذشته بر پایه قراردادهای بین المللی استوار شده که به وضوح میزان حقابه طرفین از این آبهای مرزی را تعیین کرده و پایبندی به مفاد آن را جزو شروط اولیه حسن همجواری دانسته است.
با این وجود تغییرات اقلیمی اخیر که منجر به کاهش بارش در حوزه های آبریز خاورمیانه شده، تمایل بهره برداران در آنسوی مرزها را به نقض قراردادهای مشترک و برداشت بی رویه از آبهای مرزی افزایش داده است. برای نمونه می توان به رفتار اخیر طالبان افغانستان با آبهای مرزی سیستان اشاره کرد که منجر به عدم تخصیص حقابه ایران از رود هیرمند شده است.
این مسائل ایجاب می کند تا همه مردم کشور و به ویژه ساکنین استان های مرزی از حقوق خود در مورد آبهای مشترک مطلع باشند تا هرگونه برداشت غیرقانونی از ذخایر آبی ایران را به دقت رصد و گزارش کنند.
با این وجود وزارت نیرو که مسئولیت پایش تغییرات آماری این حوزه را در اختیار دارد، از ارائه هرگونه اطلاعات در مورد آبهای مرزی به مردم و رسانه های داخلی خودداری می کند و حتی نتیجه گزارش بازدید اخیر کارشناسان ایرانی از سرشاخه های رود هیرمند در افغانستان را محرمانه می داند.بدیهی است این حد از محرمانگی اطلاعات آب های مرزی برای مخاطبان داخلی (در شرایطی که بهره برداران خارجی با ارائه اطلاعات یکسویه به رسانه های بیگانه سعی می کنند رفتار غیرعادلانه خودرا در اذهان جهانی توجیه کنند) منطقی نیست و حتی در آینده ممکن است شرایط احقاق حقوق آبهای مرزی ایران در محاکم بین المللی را دشوار کند.