رقبای منطقه ای ایران به ویژه ترکیه و کشورهای حوزه خلیج فارس، بیش از هر زمان دیگری تلاش کرده اند تا تعادل و توازنی دقیق و کارامد بین سیاستهای امنیتی و اقتصادی خود ایجاد کنند و اهداف سیاسی- امنیتی خود را به گونه ای پیش ببرند که آسیب و تهدیدی برای اقتصاد، رشد فناورانه و صنعت توریسم آنها نباشد. این رویه ای است که همه کشورهای در حال توسعه و مشتاق پیشرفت و تحول در جهان در حال خیزش و حرکت به سمت آن هستند و جمهوری اسلامی ایران نیز چنانکه مسیری غیر از این در پیش بگیرد، به تدریج به یک بازیگر بازنده و توسعه نیافته تبدیل خواهد شد.

آمریکا در دوران جدید به دنبال هژمون‌خواهی بود. از همین رو ابزارهای جدیدی همچون سازمان ملل متحد، شورای امنیت سازمان ملل و... به کمک آمریکا آمدند تا توان عظیم نظامی آمریکا را درک کنند و فکر سبقت از این کشور را از سرشان بیرون کنند. در این برهه، ایجاد پایگاه‌های پشتیبانی نظامی در سراسر جهان و از میان برداشتن مخالفان تاسیس این قبیل پایگاه‌ها در کشورهای هدف نیز مورد توجه آمریکا قرار گرفت.

برخی تحلیلگران معتقدند که شمارش معکوس برای وقوع یک جنگ منطقه ای آغاز شده است. سوال این است که این امر چه مقدار با واقعیت مطابقت دارد؟

برخی از کارشناسان که شرایط انتخابات را رصد می‌کنند، چنین فضایی از سوی رأی دهندگان با درگذشته و در مناظره‌های انتخاباتی بی‌سابقه نمی‌دانند و آن را در اغلب انتخابات ریاست جمهوری گذشته چندان هم غیرعادی نمی‌شمارند. مطابق تجربه‌های گذشته آنگاه که موضوع رأی دادن به عنوان شاخص و عنصر تعیین کننده از سوی آحاد ملت مورد توجه جدی قرار می‌گیرد، همه می‌آیند و با آمدن پای صندوق‌های رأی، آینده کشور و تثبیت خواست ملت را «حک» می‌کنند.

ایران برای کاهش آثار منفی تحریم‌های بین المللی و جذب سرمایه گذاری خارجی در بخش‌های مختلف صنعتی و کشاورزی، روابط اقتصادی خود را با کشور‌های آسیایی تقویت می‌کند.

هدهد بدون شناسایی توسط رادارهای اسرائیلی، بعد از عملیات تجسسی چند ساعته، سالم به پایگاه های خود بازگشت. این شکست امنیتی و اطلاعاتی، بار دیگر ضعف ارتش اسرائیل را که قادر به تشخیص عملیات چند ساعته هدهد در عمق خاک اسرائیل نشد، به تصویر کشید.