خبرآنلاین نوشت: حضور او در ایران یک غافلگیری بزرگ بود. مردی که پس از جستجوی چند هفته ای سرخ ها در اروپا برای یافتن یک سرمربی جدید به پرسپولیس لینک شد و با امضای قرارداد روی نیمکت سرخ ها نشست. برای تیمی که فصل گذشته پس از فراز و نشیب های فراوان با یک دستیار برزیلی خونگرم به نام اوسمار یک قهرمانی دراماتیک را کسب کرده بود، حضور یک مربی جدید آنهم از یک دنیای ناشناخته به معنای یک استرس و دلشوره تازه بود. به ویژه اینکه سرخ ها پیش از گاریدو با یک مربی کارنامه دار و بزرگ ایتالیایی به نام والتر ماتزاری به یک قدمی توافق رسیده بودند و با کیکه ستین سرمربی سابق بارسلونا نیز مذاکره کرده بودند. از همین رو قرارداد با گاریدو به رغم رزومه پربارش هرگز یک سورپرایز نبود. سرخ ها انتظار داشتند که مربی بعد از اوسمار یکی در قواره های ماتزاری یا ستین با یک نام بزرگ و سابقه حضور در تیم های بزرگ و درجه یک اروپایی باشد و گاریدو این را نداشت.

سرمربی اسپانیایی با همان روحیه آرام و خونسردش در پرسپولیس شروعی آرام داشت. او در دو هفته نخست نمایشی نه چندان امیدوارکننده ارائه داد و با تیمش به دو تساوی رسید تا زمزمه های منفی اطراف او شروع شود. مردی که از آمدنش به ایران یک ماه هم نمی گذشت و با اتمسفر فوتبال ایران کاملا غریبه بود اما برخی ها بی اعتنا به شرایط آیه یاس را آغاز کرده بودند.

در چنین فضای پرسوتفاهمی گاریدو بدون توجه به انتقادات جسته گریخته و امواج منفی اطرافش با خونسردی ذاتی آرام آرام کارش را پیش برد و فلسفه و دیدگاهایش را ذره ذره در تیمش جا انداخت. او می دانست که در ایران و این فوتبال عقب مانده از منظر فنی و البته بدون زیرساخت لازم موفقیت چندان آسان نیست اما به خودش و تیمش ایمان داشت. یک برد خوب برابر فولاد یحیی که پرسپولیس را از گاریدو بهتر می شناخت، موتور تیم مربی اسپانیایی را روشن کرد. همین یک برد کافی بود که پرسپولیس و گاریدو به اعتمادبنفس لازم دست پیدا کنند و روی غلطک بیفتند. بردهای بعدی از راه رسیدند؛ آنچه نشان می داد که تیم گاریدو در یک مسیر صعودی با شیب ملایم اگرچه نه چندان سریع حرکت می کند.

با این وجود نقطه عطف پرسپولیس و گاریدو در فصل جاری یک باخت بود! باختی آبرومندانه در لیگ نخبگان برابر الاهلی پرستاره. تیمی که دقیقه 2 به پرسپولیس گل زد اما در بقیه دقایق در زمین خودش تحت تاثیر پرسپولیس بود و بارها و بارها دروازه اش تا یک قدمی گل لرزید و اگر پرسپولیس یک مهاجم سرپنجه و ششدانگ داشت، قطعا با گل و چه بسا برد جده را ترک می کرد.

این همان چیزی بود که پرسپولیس و گاریدو می خواستند. تیمی که با این نمایش خوب و باخت آبرومندانه به اعتماد به‌نفسی رسید که در ابتدای فصل در پی آن بود. بازگشت تیم گاریدو به لیگ با برد گربه سیاه برابر آلومینیوم همراه شد اما دربی حکایتی دیگر داشت. گاریدو در غیاب مهمترین ستاره تیمش اوستون اورونوف برابر تیم پرستاره استقلال نمایشی به غایت برتر و تاکتیکی ارائه داد و هرگز اسیر ستاره های حریف و جو دربی نشد. تیم گاریدو در دربی یک سر و گردن از استقلال برتر بود و در نهایت با همان خونسردی که گاریدو به تیمش تزریق کرده، گل برتری را در ثانیه های پایانی به ثمر رساند و 3 امتیاز فوق حیاتی را به جیب زد.

گاریدو با این بازی دیگر میخ خود را محکم کوبید و ثابت کرد که تمامی تلخ اندیشی های ابتدایی درباره او چه قضاوت عبث و عجولانه ای بوده. او با سبک متفاوت فوتبالش، میل به هجوم و البته سرسختی و خونسردی ذاتی اش که به تیمش تزریق کرده، می تواند یک فصل متفاوت و درخشان را برای پرسپولیس رقم بزند. مردی که هر چه جلوتر می رویم با انطباق بیشتر با اتمسفر فوتبال ایران و البته اعتماد متقابل به شاگردانش تردستی های جذابتری را رو می کند.