خبر آنلاین نوشت: در سال ۱۹۱۱، یک زمین‌شناس استرالیایی به نام توماس گریفیت تیلور، در حال کاوش در دره‌ای در قطب جنوب بود که به صورت تصادفی با یک آبشار عجیب روبرو شد. آبی که از زیر یخچالی به نام تیلور جاری می‌شد، پس از تماس با هوا، به رنگ قرمز تیره در می‌آمد و از همین رو این مکان را "آبشار خون" نامگذاری کرده بودند.
در طول یک قرن گذشته، فرضیه‌های متعددی برای توجیه این پدیده عجیب مطرح شده بود. حالا تیمی از دانشمندان بر این باورند که بالاخره پاسخ این سوال را یافته‌اند: وجود نانوکره‌های ریز غنی از آهن، سیلیس، کلسیم، آلومینیوم، سدیم و سایر عناصر.
ولی چرا حل این معما بیش از یک قرن به طول انجامید؟ طبق مقاله‌ای که اخیرا در مجله "مرزها در نجوم و علوم فضایی" منتشر شده، این طور به نظر می‌رسد که نانو کره‌ها، موادی آمورف هستند؛ بدین معنا که فاقد ساختار کریستال هستند و از همین رو از روشهای تحلیلی قبلی که به دنبال مواد معدنی بودند، گریزان بودند؛ به این دلیل که از نظر تکنیکی آنها مواد معدنی به شمار نمی‌روند.
شاید به نظرتان انتخاب یک مجله نجوم و فضایی برای انتشار این مقاله عجیب به نظر برسد ولی آبشار خون در یخچال تیلور، یک سایت برای اخترزیست شناسان و دانشمندان سیاره‌شناسی است که تمایل زیادی دارند تا درباره چگونگی تکامل و رشد حیات در محیط‌های سخت در جهان اطلاعات بیشتری کسب کنند.
کن لیوی، از دانشگاه جان هاپکینز که یکی از نویسندگان این مقاله است در این باره گفته:«با ظهور ماموریت‌های مریخ‌نوردها، تمایل زیادی برای تلاش در راستای تجزیه و تحلیل مواد جامدی که در آب آبشار خون وجود دارد، ایجاد شده است؛ گویی که اینجا یک سایت مریخی است. چه اتفاقی می‌افتد اگر یک مریخ‌نورد در قطب جنوب فرود بیاید؟آیا این مریخ‌نورد می‌تواند مشخص کند که چه چیزی باعث قرمز شدن آبشار خون می‌شود؟ این سوال جذابی است و چندین محقق مشغول بررسی آن هستند.»
