رویداد ۲۴ نوشت: اظهارات مسعود پزشکیان در سازمان ملل پیش از سخنرانی اصلی و در جمع مدیران ارشد رسانهای آمریکا، با واکنشهای تند داخلی از جانب طیفی از اصولگرایان و گروههای انقلابی مواجه شده است. اگرچه عباس عراقچی وزیر امور خارجه و الیاس حضرتی رئیس شورای اطلاعرسانی دولت بار این اظهارات را «بهشدت کذب» خواندند اما انتشار فایل صوتی شدت حملات و نقدها را علیه پزشکیان تشدید کرد.
ماجرا از جایی شروع شد که بلومبرگ در یک تیتر اظهارات مسعود پزشکیان را تحلیل و منتشر کرد: «آمادگی ایران برای کاهش تنش با اسرائیل»
فایل صوتی که منتشر شد اظهارات پزشکیان با این عبارت که « ایران حاضر است سلاحهای خود را زمین بگذارد، اگر اسرائیل سلاحهایش را زمین بگذارد»، با واکنشهای گسترده داخلی و خارجی همراه شد. البته تیتر جهتدار بلومبرگ مبنی بر «آمادگی ایران برای کاهش تنش با اسرائیل» آتش اول این رویه را زد.
در فایل صوتی که بعد از انتشار خبر بلومبرگ منتشر شد، پزشکیان علاوه بر این اظهارات تاکید میکند که «تروریست تروریست است. فرق ندارد چه عرب چه عجم چه فارس باشد یا اسرائیل و آمریکا باشد. اگر ترور کردند تروریست هستند».
هنوز عمر ادای این عبارات از دهان پزشکیان به یک ساعت نرسیده بود که موجی بیسابقه علیه رئیس دولت چهاردهم در فضای مجازی و در برخی از رسانهها به راه افتاد. موجی که سرنخ آن عموماً به حسابهای کاربری سایبری در فضای مجازی میرسد.
شدت این حملات و فشارها به اندازهای بود که اظهارات بعدی پزشکیان مبنی بر این که «ولی هیچکس مقابل کس دیگر نیاید طرف مقابل را تا دندان مسلح کند و به یک طرف بگوید حق نداری یک موشک هم بسازی» به درستی شنیده نشد.
برای مخالفان و منتقدان پزشکیان ادای همین کلمات و تیتر زاویهدار بلومبرگ کافی بود که برای رئیسجمهور مستقر در سازمان ملل خط و نشان بکشند با داغ کردن هشتگ «استیضاح پزشکیان» و «سلاحم را کنار نمیگذارم»، عرضاندام کنند.
هنوز آتش بلوای مجازی و رسانهای بخشی از اصولگرایان درباره این موضوع فروکش نکرده بود که بخشی از گفتوگوی پزشکیان با فرید زکریا یکسان نبودن توانایی حزبالله و اسرائیل نیز دستآویز موج جدید حمله شد.
کیهان نیز بدون فوت وقت در مطلبی چهار احتمال درباره ریشهٔ بیان این اظهارات توسط رییس جمهور را طرح و «ناتوانی رئیسجمهور در بیان مطالب» و «حضور مشاوران غربزده و دارای سابقه حضور در فتنه» را از اصلیترین احتمالات علت اظهارات پزشکیان درباره اسرائیل خواند.
شدت حملات به اندازهای بود که برخی کارشناسان سیاست خارجی که عموما رویه سیاسی مستقلی داشتند در دفاع از پزشکیان وارد گود شدند. رضا نصری، کارشناس سیاست خارجی در خصوص سخنان رئیسجمهوری در خصوص اسرائیل در نیویورک، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «رئیسجمهور در اینجا به استاندارد دوگانهای که در غرب نسبت به عملکرد ایران و رژیم اسرائیل اِعمال میشود اشاره میکند: از ایران میخواهند به گروههای مقاومت کمک نکند، اما اسرائیل را تا دندان مسلح میکنند... در چنین بستری میگوید ما آمادهایم تمام سلاحهایمان را بگذاریم کنار به شرط اینکه اسرائیل هم بگذارد کنار! هدف از این عبارت این است که نامربوط بودن توقع غربیها را نشان دهد. هیچ ارتباطی به مصالحه با اسرائیل ندارد».
حسن بهشتیپور در یادداشتی تلگرامی نوشت: «وقتی فایل صوتی را گوش میکنیم، میبینیم که اصلاً بحث رئیسجمهور کاهش تنش با اسرائیل نیست. پزشکیان درمورد خلع سلاح دو طرف صحبت میکند. این حرف به معنای آمادگی برای کاهش تنش نیست این حرف به معنای خلع سلاح تبلیغانی طرف مقابل با استفاده از تئوری موازنه صفر است.
علاو بر این احمد زیدآبادی روزنامهنگار و فعال سیاسی در مطلبی با عنوان «خشم و هیاهوی بیدلیل!» نوشت: «اینکه رئیسجمهور گفته باشد «اگر اسرائیل سلاحهای خود را زمین بگذارد، ما هم زمین میگذاریم» چه مشکلی دارد که عدهای در خارج و داخل کشور بر سر آن جنجال به پا کردهاند؟ در واقع منظور آقای پزشکیان همان «خلع سلاح منطقهای» است. واضح است که اسرائیل تحت هیچ شرایطی به این موضوع تن نمیدهد».
با وجود همه این تحلیلها اما فضای توئیتر و دیگر شبکههای اجتماعی مملو از خشم نیروها و چهرههایی شد که عموما در دل جریان اصولگرایی نیز به عنوان نیروهای انقلابی معرفی میشوند. تردیدی نیست که فعالین سیاسی نزدیک به سعید جلیلی در صدر منتقدان این اظهارات پزشکیان بودند.
با شدت گرفتن موج تخریب رییس دولت چهاردهم توسط بخشی از اصولگرایان، محمد جواد ظریف معاون رییس جمهور در امور راهبردی نوشت: «دکتر پزشکیان مستدلترین دفاع از مقاومت مردم فلسطین، لبنان و یمن را در نیویورک بیان کردند و با صریحترین عبارات، جنایات رژیم اسرائیل و برخورد دوگانه کشورهای غربی با موضوعاتی همچون تسلیحات، جنگ و حقوق بشر را افشا نمودند.»
عبارت کلیدی یادداشت کوتاه ظریف اما نه توصیف و تحلیل نحوه دفاع پزشکیان از ملت فلسطین و لبنان که کنایه نرمی است که به صاحبان این جبهه جنگ جدید علیه پزشکیان میزند، وقتی نوشت: «در دام روایتسازانی که 70 سال است چهرهای وارونه از منطقه ما ساختهاند نیفتیم و به جای رسانههای صهیونیستی به خدمتگزاران خود اعتماد کنیم منطق دکتر پزشکیان نیز به این جریان «در طرف درست تاریخ» کمک میکند و برای همین است که رسانهای که بازگوکننده مواضع صهیونیستها بوده است به آن میتازد».
فارغ از هویت واقعی و اغنگیزه کسانی که در ساعات گذشته به شدت به پزشکیان، اظهارات و دولتش تاختند این ماجرا یادآور عبارت تاریخی «این تذهبون» آیتالله خمینی در دهه ۶۰ خطاب به نمایندگان مجلس پس از ماجرای موسوم به مک فارلین است.
اصل ماجرا مربوط به سخنرانی ایشان در تاریخ ۲۹ آبان ماه سال ۱۳۶۵ (همان سال وقوع ماجرای مک فارلین) است که طی آن بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به سوال هشت نماینده مجلس یعنی سید محمد خامنهای، جلالالدین فارسی، سیرجانی، موسویانی، نیکروش، فهیمکرمانی، نجفی و اسرافیلیان از وزیر خارجه وقت، علی اکبر ولایتی درباره «مک فارلین» واکنش نشان دادند. بازخوانی عبارات آیتالله خمینی در این نامه نشان از تشابههای زیاد بین وضعیت امروز و آن زمان است. به خصوص بخشی که گفته میشود: «هیچ توقعی نداشتم از بعض این اشخاص، ولو بعضیشان در نظر من پوچاند، لکن از بعضی از این اشخاص که سابقه دارند هیچ توقع نداشتم که در این زمان که باید فریاد بزنند سر آمریکا، فریاد میزنند سر مسئولین ما! چه شده است؟ شماها چهتان است؟ چه کردید شماها؟ شماها چرا باید تحت تأثیر تبلیغات خارجی واقع بشوید یا تحث تأثیرات نفسانیت خودتان؟ در یک همچون مساله مهمی که باید همه شما دست به هم بدهید و ثابت کنید به دنیا که ما وحدت داریم، وحدت ما این طور شده است و در روزی که هفته وحدت است چرا شماها میخواهید تفرقه ایجاد کنید؟ چرا میخواهید بین سران کشور تفرقه ایجاد کنید؟ چرا میخواهید دو دستگی ایجاد کنید؟ چه شده است شما را؟ کجا دارید میروید؟ این تذهبون؟».
سوالی که امروز باید از انقلابیون راستگرای داخلی پرسید این است که در شرایطی که رییس دولت برای نخستین سال در مجمع عمومی سازمان ملل حضور یافته و مساله حمایت تمام قد ملی از او میتواند تاثیر مهمی در نتیجه امور مختلف از جمله مذاکرات داشته باشد، چرا همگام با رسانههای اسرائیلی به نقد پزشکیان و اظهاراتش پرداختند. این سوال نزدیک به ۴ دهه بعد از سوال تاریخی آیتالله خمینی باید خطاب به این چهرهها و طیفها نیز طرح شود که :«این تذهبون؟ یا انقلابیون!».