به گزارش «اطلاعات آنلاین»، سرآغاز ماجرای جدایی بحرین از ایران به دوران زندیه زمانی که حکومت مرکزی ضعیف شده بود، مرتبط می شود، نیروهای قطر به بحرین حمله کردند و نیروهای آل خلیفه توانستند حکومت بحرین را به دست گیرند، این نیروها با انگلستان قراردادی بستند تا دزدی دریایی را بگیرند و با این وضعیت پای انگلستان را به خلیج فارس باز شد.
پس از آن با توجه به توافق با بحرین قرار بر این شد تا انگلستان در بحرین نماینده داشته باشد و بدون موافقت این کشور بحرین با هیچ شخصی قرارداد نفتی نداشته نباشد و در نتیجه این توافق بحرین تحت حمایت انگلستان درآمد.
این وضعیت ادامه داشت تا اینکه انگلستان در سال ۱۹۶۸ اعلام کرد قصد دارد تا سه سال آینده خلیج فارس را برای همیشه ترک کند، این جریان با روی آمدن نیسکون همزمان بود، نیکسون که مخالف خروج بریتانیا ازخلیج فارس و معتقد بود پس از خروج بریتانیا، شوروی در کشورهای حاشیه خلیج فارس نفوذ می‌کند.
اما بریتانیا که توانسته بود بر جزیره «دقم» و «بحرین» تسلط داشته باشد و نیروها و ادوات نظامی خود را در این دو جزیره مستقر کند، حضور بیش از حد نظامیان در این منطقه را برای اقتصاد خود مضر دانست و در نهایت طرحی را برنامه ریزی کرد که بحرین را از ایران جدا کند.
*اولین واکنش دربار به جدایی بحرین
جالب اینجاست، محمدرضا پهلوی که نمی‌توانست به طور علنی جدایی بحرین از ایران را اعلام کند، در سخنانی گفته بود: «هرچه مردم بحرین درباره سرنوشت خود بخواهند سرانجام همان اتفاق خواهد افتاد » و در نهایت در ۲۳ مردادماه سال ۱۳۵۰ رای‌گیری انجام و بیانه ای صادر شد.
بیانیه اعلام استقلال را شخص عیسی بن سلمان الخلیفه حکمران بحرین در ساعت یک و نیم به وقت تهران از رادیو بحرین خواند.شیخ عیسی در حالیکه صدایش از شدت هیجان می لرزید خطاب به ۲۴۰ هزار بحرینی و جهانیان گفت: بحرین اینک یک کشور عرب مستقل و حاکم بر سرنوشت خویش است و دولت بحرین از این پس تنها مسئول امور داخلی و سازمان دادن به روابط خارجی جزیره است.
شیخ عیسی در بخش دیگری از این بیانیه به بیان اینکه روابط ویژه موجود بین بحرین و انگلستان دیگر وجود ندارد و نیروهای مقیم جزیره شروع به ترک خاک این کشور کرده اند.
*درخواست عضویت در سازمان ملل
به موازات پخش این بیانیه بود که بحرین از سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب درخواست عضویت کرد و سپس از کشورهای عرب، تمام کشورهای مسلمان دوست و تمام کشورهای جهان دعوت کرد که استقلال حکومت بحرین را به رسمیت بشناسد.
*واکنش روزنامه اطلاعات چه بود؟
اما در همین باره روزنامه اطلاعات منتشر شده ۵۳ سال پیش در گزارشی نوشت : بلافاصله پس از اعلام استقلال در لندن پایتخت انگلیس و منامه پایتخت بحرین اعلام شد که انگلستان و بحرین قرارداد دوستی و همکاری مشترک تازه ای که در عین حال پایان دهنده به قراردادهای ویژه گذشته از قرن نوزدهم حاکم بر روابط دو جزیره، امضا خواهند کرد.
همچنین این روزنامه در بخش دیگری از مطالب مرتبط با وقایع بحرین نوشت : در حالیکه به مناسب استقلال بحرین از طرف بیشتر سران کشورهای مسلمان و عرب جهان پیام های تبریک برای رهبران بحرین مخابره می شود اولین صدای مخالف از عدن برخاسته است، در حقیقت دولت یمن جنوبی شب گذشته استقلال بحرین را به عنوان جزیی از یک نقشه امپریالیستی که پیش از این مورد تایید آمریکا و انگلیس قرار گرفته است نامیده است.
یک سخنگوی دولت یمن جنوبی گفت: اعلام استقلال بحرین برای دولت جمهوری دموکراتیک خلق یمن هیچ تولید تعجب نکرده است و افزوده که این نیز جزیی از یک نقشه وسیع امیریالیست ها ضد وحدت مردم منطقه است، این سخنگو از دول ترقی خواه دعوت کرد با استقلال بحرین مخالفت کرده و در عوض از مبارزه مردم برای وحدت خلیج فارس جانبداری کنند.
البته نکته قابل تامل زمانی مشخص می شود که یمن مخالفت خودش را به صورت رسمی با استقلال بحرین اعلام کرد اما پارلمان ایران در یک جلسه تاریخی استقلال بحرین را مورد تایید قرار داد و ایران به عنوان نخستین کشور جهان استقلال بحرین را برسمیت شناخت و یک ساعت پس از اعلام استقلال بحرین محمدرضا پهلوی این استقلال را تبریک گفت و وزارت خارجه آن زمان اعلام کرد که پیام تبریکی که از طرف سران رژیم گذشته به مناسبت استقلال بحرین مخابره شده است به عنوان به رسمیت شناختن بحرین از جانب ایران است و نیازی به صدور اعلامیه دیگری نیست.
