نمی‌دانم تربیت یا معلم، کدام‌یک مشکل دارد که بایستی نام قدیم‌ترین نهاد آموزش عالی کشور با آن همه سابقه و فارغ‌التحصیلان تأثیرگذار و دانشمندان صاحب‌نام تاریخ علم تغییر کند و احداث موزه‌اش با آن همه برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری به فراموشی سپرده شود.

باز هم گفتنی و شنفتنی است که دنیای زیبا و زایای جلال‌الدین محمد مولوی و شهاب‌الدین سهروردی و محی‌الدین عربی و شیخ مصلح‌الدین سعدی و خواجه شمس‌الدین حافظ و همنفسان آنان، در همین دنیای جدید و دورۀ مدرنیته و عصر صنعت و روزگار غلبۀ مذهب تکنولوژی، دیدنی و تماشایی است.

شعر پارسی با چهره‌ها و دوره‌های درخشانی ساخته و شناخته شده، که مانند و تایی ندارد. یک‌تاست. دل‌کندن از آن سبک‌ها و سرایندگان، و کنار نهادن آن برگ‌های زرین و اوراق دل‌نشین آسان نیست.

حسن روحانی گفت: من به ایرادات شورای نگهبان پاسخ خواهم داد تا مردم از سطح درک اعضای این شورا از مسائل حیاتی کشور مطلع شوند.

دود این سیاست بیمار و بی‌تدبیری محض به چشم ملک و دولت و ملت می‌رود. اینجاست که بار دیگر باید تأکید کرد متأسفانه ما در نبرد پیش رو، پشت جبهه‌ای داریم که انگار مثل ستون پنجم عمل می‌کند.

راستی «کیومرث صابری فومنی» چگونه از پنجرۀ سمت چپ صفحه سوم روزنامه اطلاعات در ۲۳ دیماه ۶۳ سربرآورد و چگونه «گل‌آقا» شد؟ دوباره بخوانید: ۲۳ دیماه سال ۶۳». زمان، آشنا نیست؟!

از آغاز مردمی متمدّن، دانشی و هنرمند در این سرزمین زندگی می‌کرده‌اند. مردمی با شناخت ارزش‌ها، آن هم در دورانی که در نزدیکی ما مردمی می‌زیسته‌اند که نقره را برتر از طلا می‌دانست‌اند.