محمدعلی علومی، نویسنده، اسطوره شناس، پژوهشگر، منتقد ادبی، رمان‌نویس و طنزپرداز فرهیخته که در حقیقت شاعری بود نویسنده با روح دردمندی که به همه لبخند می زد؛ غریبانه بعد حدود 10 سال تنهایی در شهر زادگاهش بم و تحمل کنج عزلت و خلوت، از این جهان فانی کوچ کرد.

اگر جامعه‌ای احساس کند که حاکمانش با دغدغه‌های او بیگانه‌اند، قدر مسلّم احساس خوشی و نزدیکی و مودّت با حکومت دولت ندارد و این احساس بیگانگی و دوری یا بی‌تفاوتی می‌آورد یا بغض و نافرمانی... متأسفانه برخی مقامات در ارکان قدرت و در نظام تصمیم گیری به جای پرداختن و توجه به اولویت‌ها، دغدغه‌ها و مشکلات اساسی، اولویت‌های دیگری برای خویش و جامعه تعریف می‌کنند که برای تقویت رابطه دولت، ملت زیانبار است.

روند امور در منطقه نشان می‌دهد که روسای دولت‌هایی که بدون پشتوانه دانش سیاسی، حقوقی و اقتصادی تنها بر جریان‌های هیجانی روی کار آمده اند، موجب نابسامانی‌های سیاسی و اقتصادی کشور خود شده اند.   

در آن سال‌ها به تمام معنا توفیق رفیق من شده بود و مطالب ستون «هشت روز هفته» را با امضای «گردن شکستۀ فومنی» تعقیب و مراقبت می‌کردم.  ‌نمی‌دانستم که نویسنده‌اش یک آقای گل‌گلاب به نام «کیومرث صابری» است. کسی که بیست سال بعد «گل‌آقا» خواهد شد و همین جوانک دبیرستانی (یعنی جلال) که تازه سبیلکی بر پشت لبش میل روییدن دارد، باز هم این توفیق را خواهد داشت که با او (با کیومرث) در دفترکار محمدعلی رجایی، فی‌سبیل‌الله رفیق شود.

نیما سری بزرگ داشت و پیکری نحیف، دست و پای لاغر که طرفدارهایش او را بنیانگذار مکتبی جدید در شعر فارسی می‌دانند.

رهبر انقلاب تأکید کردند: جمهوری اسلامی منتظر دیگران نمانده و نمی‌ماند، اما اگر دست‌های قوی ملت‌ها و دولت‌های اسلامی به کمک و همراهی بیاید، حالت رقت‌بار ملت فلسطین ادامه پیدا نخواهد کرد.