جامعهی مدنی را چه شده است که بر چنین نمایشها و رفتارهای دون شأن کشور نه اخمی میآورَد و نه پلکی میزند؟ یا صدا و دستشان به قانون ناکارآمد ثبتنام داوطلبان نمیرسد، یا توان خود را در برابر هجمههای قبیلگی و پختوپزهای پستوی مطبخهای سیاست ناهمتراز میبینند و زین روی عطای یک کنش خردورزانه را به لقای نمایشهای «اشکها و لبخندها»ی ثبتنامها میبخشند.