آینده این کشور پر مخاطره و نامعلوم است

محمد علی مهتدی: از آغاز عملیات طوفان الاقصی در 15 مهرماه گذشته تا کنون، اکثر کشورهای عرب بویژه رژیم های پادشاهی نسبت به جنایات رژیم صهیونیستی وکشتار و تخریب  بی سابقه در نوار غزه ، موضع بی تفاوتی در پیش گرفته‌اند. در این میان، پادشاهی اردن در یک رشته اقدامات حیرت انگیز، نه بی تفاوت بلکه همچون یک همپیمان، در کنار رژیم صهیونیستی قرار گرفت.

در حالیکه نوار غزه در محاصره کامل قرار دارد وقحطی و گرسنگی در آنجا بیداد می کند، اردن پذیرفت که یک خط زمینی از دبی وعربستان برای رساندن مواد غذائی  از طریق اردن به اسرائیل تشکیل شود. این کمک اردن به اسرائیل، ظاهرا بدون مقابل است و هیچ بها و امتیازی به اردن داده نمی شود به دلیل آنکه ارتش صهیونیستی بیمارستان اردنی را نیز در کنار دیگر بیمارستان ها در نوار غزه ویران کرد و نیز زمانی که اردن ، برای خالی نبودن عریضه، مقداری کمک غذائی از طریق هوا روی نوار غزه فروریخت، ارتش صهیونیستی مانع از آن شد که این کمک ها به دست ساکنان غزه برسد.

در جریان عملیات وعده صادق و حمله پهپادی و موشکی جمهوری اسلامی به رژیم صهیونیستی، در حالی که دیگر کشورها پس از هشدار ایران به آنها ، کنار کشیدند وهیچ اقدامی در جهت ممانعت از این حمله انجام ندادند، اردن در کنار رژیم با همه توان، به مقابله برخاست و با افتخار تمام اعلام کرد که چهار یا پنج پهپاد ایرانی را ساقط کرده است. این در حالیست که ایمن صفدی، وزیر خارجه اردن اعلام کرده بود که اردن هرگز صحنه ای برای هیچ کشمکش منطقه ای نخواهد بود.

واقعیت این است که از زمان امضای موافقتنامه صلح وادی عربه بین اردن و اسرائیل در 1994 ، اردن استقلال خود در تصمیمگیری را از دست داده و همه امکانات آنبطور کامل در خدمت سیاست ها و اهداف آمریکا و رژیم صهیونیستی قرار گرفته است. بعد از 2011 در جریان توطئه گسترده ای که علیه سوریه به هدف سرنگونی دولت بشار اسد و تجزیه این کشور صورت گرفت بیشترین بخش های این توطئه در اتاق عملیات "موک" در شمال اردن باشرکت افسران امنیتی آمریکا، اسرائیل، اردن و برخی کشورهای عرب در خلیج فارس برنامه ریزی و اجرا می شد.

مهمترین پایگاه آمریکا در در منطقه برای مقابله با محور مقاومت، پایگاه "تنف" در مرز مشترک اردن، سوریه و عراق نیز از حمایت اردن برخوردار است و هنوز هم اردن در نا ارامی های جنوب سوریه در منطقه "درعا" نقش بازی می کند. در دوران مبارزه ارتش سوریه و نیروهای هم ردیف با داعش نیز زخمی های داعش  توسط اردن برای مداوا به بیمارستان های اسرائیل فرستاده می شدند.  

در مقابل این خدمات، اردن به کمک های مالی آمریکا وابسته است زیرا این کشورمنابع در آمد مهمی ندارد و شاید تنها منبع درآمدش از طریق جهانگردی و کمی نیز درآمد ترانزیت از بندر عقبه باشد که طبیعتا برای اداره کشور کافی نیست. ولی در حال حاضر به نظر می رسد که مهمترین مساله فراروی اردن، مساله وجود است.

اصولا تشکیل کشوری به نام اردن توسط بریتانیا در سال 1949 پس از فروپاشی عثمانی، به پادشاهی امیر عبدالله، یکی از فرزندان شریف حسین بن علی، شریف حجاز، به این دلیل بود که این کشور حایل و مانعی باشد بین اسرائیل و دو کشور سوریه و عراق. اردن 335 کیلومتر مرز مشترک با فلسطین اشغالی دارد و کنترل این مرز و جلوگیری از رخنه مقاومت به داخل رژیم صهیونیستی خود ماموریتی مهم و دشوار است. 60 در صد از جمعیت اردن نیز فلسطینی هستند که 42 در صد ازآنها شناسنامه اردنی دارند.

پس از تاسیس کشور غاصب اسرائیل ، کرانه باختری رود اردن که بخش مهمی از فلسطین محسوب می شود در اختیار پادشاهی اردن قرار گرفت و مسئولیت اوقاف اسلامی نیز به این پادشاهی واگذار شد.ارتش صهیونیستی در جنگ ژوئن 1967 کرانه باختری را اشغال کرد و از آن پس مقاومت فلسطین عملیات مهمی را از خاک اردن علیه رزیم اشغالگر انجام می داد که اوج آن نبرد کرامه در مارس 1968 بود که ضربه های سختی به رژیم اشغالگر وارد آمد.

اما در سپتامبر 1970 ارتش اردن طی در گیری های گسترده ای به حضور مقاومت پایان داد و پس از آن، سازمان های مقاومت فلسطین از اردن به لبنان منتقل شدند.

 اما در شرایط کنونی، با پیشرفت هائی که در تسلیحات نظامی پدید آمده و در حالیکه مقاومت اسلامی در عراق با پهپاد و موشک بند حیفا در ساحل مدیترانه و بندر ایلات در خلیج عقبه را هدف قرار می دهد، اردن به عنوان یک حایل وظیفه خود را از دست داده است. در این شرایط، رژیم صهیونیستی که هر گز حاضر به اجرای قطعنامه های 242 و 338 شورای امنیت  مبتنی بر عقب نشینی از اراضی اشغالی، از جمله، کرانه باختری، نشده است نگاه دیگری به اردن دارد و آن کوچ دادن ساکنان کرانه باختری به کرانه خاوری یعنی به اردن است. 

نخستین باز آریل شارون از طرحی به نام ترانسفر صحبت کرد و اینکه بین رود اردن و دریای مدیترانه کشوری جز اسرائیل وجود نخواهد داشت و کشور فلسطین در اردن قرار دارد.  این پروژه هنوز هم وجود دارد و نشانه های زیادی حاکی از آن است که رژیم صهیونیستی همچنان بنا دارد که سکنه فلسطینی کرانه باختری را به اردن و سکنه نوار غزه را به مصر کوچ دهد که در این صورت معلوم نیست رژیم پادشاهی اردن چه سرنوشتی در آینده خواهد داشت.

این روزها گزارش های رسیده از اردن نشان می دهد که داخل این کشور به شدت ملتهب است وتظاهرات گسترده ای در حمایت از مقاومت غزه وعلیه سیاست های رژیم پادشاهی در همکاری با رژیم صهیونیستی صورت می گیرد و دولت اردن نه می تواند این تظاهرات را سرکوب کند و نه می تواند به حمایت خود از رژیم صهیونیستی پایان دهد.